We hebben wel redelijk geslapen in de cabin die we hadden. Wel hoorden we nu en dan een trein langskomen (ja ja, ertstrein van 2 km.) en als dat voorbij was startte de koelkast maar verder erg rustig.

We hebben de voorraden weer aangevuld, eten, 60 liter water en bier en zijn hendig an vertrokken naar Millstream Chicester NP. We hebben op de heenweg, dirtroad van 250 km., nog de Hammersly Gorge bewonderd met de veelkleurige rotsen en de Deep Reach Pool bekeken waar we meteen een bammetje hebben gemaakt. Henny zag onderweg ook nog een Dingo in het bos lopen, een wilde hond en wqe hadden geluk dat de trein al voor het grootste deel de overweg gepasseerd was, we hoefden maar even te wachten op de laatste wagons ijzersrts die langs kwamen.

Onderweg kom je dan langs een heel industriegebiedje waar pompen en dergelijke staan. Onder deze bergen zit een enorm waterbekken en dit wordt weggepompt naar Karratha en Dampier via een enorme leiding. We zijn nu op de Crossing Pool campground. Weer erg basic met een echte OZ BUSH LOO. We hebben macaroni gegeten en afgewassen met water uit de rivier. Marcel had er vanmiddag al in gezwommen en die zag er nog goed uit dus dat moest kunnen.

Het is weer half acht en het is veel aangenamer dan de afgelopen dagen, we doen nu pas het fleece aan. We gaan weer vroeg naar bed en zullen morgen verder het park gaan bekijken.

Vannacht waaide het weer hard en de temperatuur is nog steeds vijf graden of meer onder normaal. We hebben de tenten opgeruimd en de overbuurvrouw kwam ons feliciteren met de show, ze vond het erg vermakelijk om te zien, zeker omdat in elke hoek van de tentjes een enorme kei lag.

We zijn heel rustig onderweg gegaan naar Tom Price, een mijnwerkers dorpje met mondjesmaat accommodatie voor vakantiegangers. We hebben een cabin met douche, wat een luxe en wat ruiken we weer spic en span. We hebben ook de lange broek uit de tassen op het dak van de auto moeten halen, zo koud is het momenteel. Wel komen de kakatoes bij de voordeur kijken of er nog iets te halen is.

Maar niet getreurd, we gaan morgen naar Millstream-Chicester NP en gaan daar vermoedelijk twee nachten verblijven. Daar zijn waarschijnlijk ook alleen maar campeergelegenheden met basic voorzieningen dus we zullen wel zien.

We hebben bij de receptie hier op Tom Price Tourist Park nog even naar de mogelijkheid van een internetverbinding gevraagd maar daar kijken ze je aan of ze daar nog nooit van gehoord hebben.

Zodra we kunnen zetten we weer iets op de blog

Het was de afgekopen nacht weer koud en het waaide ook hard, windsnelheid 41 km. per uur. Maar de vier keien per tentje houden het spul wel op de plaats, zeker omdat je ook al geen haring de rotsen in kunt krijgen.

We zijn vandaag naar de andere kant van het park geweest en naar de Fortesgue Falls gelopen die een onderdeel zijn van de Dales Gorge zoals ook de Fern Pool. Erg mooi om te zien. We hebben niet alle wandelingen gedaan want er zijn er wat bij met steile en gladde rotsen en smalle randen langs diepe afgronden. Dat lezen we liever over in de krant.

Als laatste gorge hebben we de Kalamina Gorge bekeken. Henny en Piet zijn halfweg gestopt omdat Henny bang is last van haar heup te krijgen van het klimmen en klauteren. Bleek toen Marcel terug was dat na 100 meter je ook met een rolstoel had kunnen rijden. Maar goed, we hebben de foto’s van Marcel nog.

En nu hebben we zo’n beetje alles bekeken wat in het Karijini NP te bekijken is. We gaan lekker slapen zo en hopen dat de wind niet al te hard gaat waaien. Het is ook alweer zo koud dat we allemaal een handdoek als sarong om de benen hebben en sokken en schoenen aan.

Morgen gaan we naar Tom Price en gaan daar als eerste een accomodatie met douche zoeken want we beginnen toch een klein beetje te ruiken. Haha.

We zijn gisteren rustig aan van Port Hedland naar Karijini NP gereden. Onderweg nog een tosti gegeten met een kop koffie erbij. Gisteravond was het zo koud dat we een handdoek om de benen hebben geslagen en een fleece en wandelschoenen aangetrokken hebben.

Slapen ging wel maar onder de slaapzak en andere bedekking die voorradig was en Marcel heeft zelfs in de kleren geslapen. We hadden wel erg veel last van een paar knapen die verderop de hele avond zaten te kletsen, we hebben uiteindelijk oordopjes ingedaan want een luid verzoek om stilte werd niet gehonoreerd.Vanmorgen weer koud maar de zon kwam er al lekker door. We zijn maar gaan wandelen maar met een fleece aan.

Eerst naar de Oxer Lookout. Een fantastisch uitzicht op een punt waar meerdere gorges samen komen. Daar hebben we ook een wandeling gemaakt langs een andere gorge, onderlangs en nu en dan door het water maar de voeten bleven droog.

Met de middag hebben we een boterhammetje gesmeerd en kwamen er toen achter waarom het fruitsap met citroensmaak zo zoet was. Het was ranja om te verdunnen. Dat doen we dan maar.

Daarna zijn we even het park uitgegaan naar Mount Bruce, een berg met uitzicht op een ijzermijn. Maar de wandeling naar de top hebben we niet gedaan, lang en stijl. Wel hoorden we op een gegeven moment een enorme dreun en zagen in de verte een grote stofwolk opstijgen. Een blast (ontploffing) om ijzererts te kunnen winnen.

Toen weer terug en naar de Joffre Falls en Knox Gorge. Ook erg mooi om te zien. We hebben nog even van het uitzicht genoten en zijn toen weer terug gegaan naar de campground, hopende dat de tentjes er nog zouden staan. We hadden de bovenkant er al af gehaald zodat de wind door het gaas kon en in elke hoek een grote rode kei gelegd dus ze stonden er nog.

We gaan zo bonen eten en daarna weer vroeg slapen, het is half zeven donker en wat moet je dan anders. Vroeg op morgen om aan de andere kant van het park wat dingen te gaan bekijken.

Vanmorgen werden we wakker en we zagen weer zon, heerlijk. Er waren nog wat wolkjes maar we zijn gaan rijden en hoe verder we kwamen hoe beter het weer werd. Marcel verlangt heel erg naar een bruine boterham met kaas!

We hebben niet veel gereden en zijn nu in Port Hedland, een industriestadje. Er zitten verschillende mijnen in de buurt, zowel ijzer als zout. We hebben een camping gevonden vlak aan de oceaan, niet goedkoop maar in dit stadje is alles duur.

We zitten aan een verdiend biertje en gaan zo BBQ’en. We gaan niet te kaat slapen en gaan morgen naar Karajini National Park.

We hebben daar waarschijnlijk weer een paar dagen geen gsm of internet dus het kan even duren voordat er weer iets op de blog komt.

Het heeft gisteravond nogal geregend en vanmorgen was het bewolkt. We hadden het KOUD. We zijn dus echt en helemaal aan de hitte ontsnapt.

De meeste campings hebben een slagboom maar hier is dat een ketting met wat vlaggetjes. Die valt op de grond als je er door mag. En als je er overheen ben wordt de ketting weer strakgetrokken door een motortje. Heel apart hoor.

We hebben even een busje kruipolie geleend van Coen om de grendel van de Engel (koelkast) te smeren, die ging erg zwaar. Loopt weer prima. Misschien komt de rekening van Groot-Jebbink als we terug zijn?

We hebben afscheid van Coen genomen, de tank volgegooid en daarna weer even langs de flappentap gereden. We kunnen er weer tegen en zijn heel rustig richting Port Hedland vertrokken.

Dat we zomaar ergens op een parkeerplaats zouden moeten slapen is echt niet aan de orde. We zijn al zeker drie campings tegen gekomen die niet op de kaart of in de Lonely Planet staan. De stations hebben zeker een bijverdienste gevonden in het tourisme.

Bij een roadhouse op ons gemak een vleestaartje gegeten en daarna doorgekacheld (letterlijk) naar Eighty Mile Beach. Daar zitten we nu in een cabin, gelukkig maar want het regent alweer en Henny heeft sokken aan. Dus warm is het niet.

We zijn wel even met de auto het strand opgereden, dat is wel een aparte ervaring. De oceaan is kort aan de kust helemaal wit gekleurd en verderweg groen. Erg raar om te zien. Verder staat elke kampeerder hier aan de waterkant te vissen, echt tientallen. Ze vangen hier zalm, hopen ze.

We gaan zo maar lekker slapen en hopen dan dat we morgen als we de deur open doen weer een zonnetje zien, dan gaan we nog even naar de oceaan kijken voor we weer verder gaan naar Port Hedland.

Heel rustige dag gehad gisteren. We hebben een paar boodschappen gedaan en een rondritje gemaakt via een erg rode zandweg langs de Indische Oceaan.

Prachtig gezicht die rode rotsen, witte stranden en blauwe en groene oceaan.

De boodschappen doe je in een lekker koel winkelcentrum waar Henny en Piet ook nog een heerlijk ijsje hebben gegeten.

Als jullie de route bekijken kan het zijn dat er ineens een rechte lijn staat tussen twee punten. Dat wil niet zeggen dat we gevlogen hebben maar dat de motmot geen ontvangst had. De reden daarvan is gewoon vergeten aan te zetten.

Gisteravond om kwart over vijf zijn we nog even naar het strand gereden, Marcel en Henny hebben dus echt in de Insische Oceaan gezwommen en daarna de zonsondergang bekeken. Prachtig om te zien maar het gaat ontzettend snel.

Het heeft vannacht behoorlijk geregend en nu regent het ook nogal. We hebben de was kunnen doen en die zit nu in de droger dus over een klein uur is alles droog.

We gaan zo eens kijken waar we op weg naar het zuiden kunnen overnachten of dat we gewoon langs de weg op een parkeerplaats moeten overnachten.

We zullen het wel zien.

We hebben heerlijk geslapen en waren vanmorgen redelijk vroeg wakker. We hebben even overlegd en besloten on nog voor het eten naar Geikie Gorge te gaan. We kunnen dan misschien de boottocht van acht uur halen. Na het voltanken weggereden en na een kleine 20 km. waren we daar en ook precies op tijd voor de boot.

Het is een prachtige gorge waar van alles leeft en bloeit, ook sweety’s zoals op de plaatjes te zien is. We hebben een kleine 1,5 uur rondgevaren en veel info gekregen van de dame die stuurde. Echt mooi en leuk om te doen.

Na terugkomst bij de auto hebben we op de parking een boterhammetje gesmeerd en opgegeten. Henny heeft zoveel last van de warmte dat ze geen zin aan eten heeft. De parkwachter vertelde ons dat het nog warmer zou worden dan gisteren dus na ampel overleg hebben we besloten om door te rijden naar de kust.

Derby zou ook nog warm zijn dus nu zitten we in een familie bungalow op een camping. Heerlijk ruim en lux maar wel selfcontained. Dus zelf koken en zo.

We hebben aardappelpuree gemaakt die te nat was, doppertjes opgewarmd die een beetje te droog waren maar dat heft elkaar weer op en dat begroeven we onder een laagje conedbeef uit blik. Het was allemaal weg te krijgen en je komt er een beetje van bij.

We zijn eigenlijk allemaal een beetje down door de hitte en hebben de bungalow voor drie dagen geboekt. Lekker even bijkomen van dit hete avontuur.

Maar zeker is dat de rit over de Gibb River Road zeer de moeite waard is om te doen.

Henny en Piet gingen even kijken hoe de camping er uit ziet en raad eens, direct achter onze bungalow staat de tent van Coen Geurtsen, de monteur van Groot-Jebbink die een jaartje DownUnder doet. Erg leuk om even mee te praten en misschien morgen eens een paar scooners mee te drinken

We gaan vroeg slapen en hopen dat iedereen morgen weer fit is.

Vanmorgen waren we weer vroeg wakker en we hebben de laatste boterhammen soldaat gemaakt en koffie gedronken. Henny had een beetje last van haar voet dus Marcel is naar de Manning Gorge gelopen en Henny en Piet hebben alles opgeruimd en ingepakt, gelukkig hebben we de foto’s nog. Toen Marcel terug was is hij eerst met alles aan onder de douche gestapt. Het was toch allemaal al zijknat en kon er alleen maar schoner van worden. Het was een zware wandeling en Henny was blij dat ze niet was gegaan. En Piet ook hoor. Toen maar weer op weg.

We zijn even gestopt bij de Galvans Gorge waar we een behoorlijke Lizard tegenkwamen en een mooi stukje natuur. En daarna weer verder gereden. Kwamen een bordje tegen dat er even verderop echte koffie werd geschonken. En ja hoor, Imintji Roadhouse had heerlijke koffie en voor Piet ook een lekker stukje koek. De koffie werd ook  niet koud als je ze liet staan.

We wilden blijven slapen bij Windjana Gorge. We hebben daar even op de campground gestaan maar het is vandaag boven de veertig graden en in de nacht koelt het niet echt af. We hebben maar besloten om wel de Gorge in te lopen en dan door te rijden naar Fitzroy Crossing. De Gorge was prachtig om te zien en hoera Kimberly, er zaten krokodillen. Sweetee’s zoals ze hier worden genoemd. Die horen geen mensen aan te vallen en dat deden ze ook niet.

De weg naar Fitzroy was heel erg slecht. We hebben veel respect gekregen voor de Toyota Landcruiser want alles zit er nog aan. Een weg met een hard dek waar elke 30 cm. een gat in zit van 10 cm. diep. Nou dat hobbelt hoor.

We hebben Henny’s voet lekker verbonden en dat gaat nu weer een stuk beter. We zitten in Fitzroy River Lodge. Niet goedkoop maar het bier en het eten zijn erg goed.

We gaan niet te laat naar bed om eens lekker bij te slapen.

Vanmorgen werden we wakker van een bloedrode hemel die langzaam naar wit verkleurde. Om een uur of half zes uit de tentjes gekomen en alles op gaan ruimen. Koffie gezet en brood gesmeerd onder het afdakje van de picknickplaats direct naast ons en we waren weer reisklaar.

De Gibb River Road begint ook al een drukke weg te worden waar zelfs hele stukken asfalt in liggen, maar het grootste deel is nog ouderwets rammelen.

We zijn onderweg even aan geweest op Ellenbrae Station waar Marcel 12 jaar geleden ook was. Dat is ook een kleine en schitterende oase in deze droogte. Het station wordt nu gerund door mensen die in de jaren zeventig van de vorige eeuw uit Eindhoven hierheen gekomen zijn. We hebben een grote bak koffie met een scone genomen. Best lekker.

Daarna zijn we doorgereden naar Mount Barnett Roadhouse. Een grote camping aan de rivier en hier kun je wel zwemmen. Hier zitten alleen Sweety’s en die krokodillen doen je niets zeggen ze hier, dus we namen het risico maar en koelden heerlijk af.

Hier zit ook de start van een wandeling naar de Manning Gorge en die willen we morgenvroeg gaan doen. Eerst de rivier over en dan wandelen.