Vandaag zijn we de zaken gaan bekijken waar we nog niet geweest waren.

Eerst naar Peron Homestead, een voormalig sheepstation wat nu als museum is ingericht. Leuk om te zien hoe het vroeger was hier.

Verder naar de Denham lookout, een uitkijkpunt met inderdaad een mooi uitzicht.

Toen naar een station waar ze haaien en andere visachtigen opvangen, laten groeien en weer uitzetten, daar was van alles te zien van schildpadden tot haaien.

Als laatste naar een boardwalk, aangelegd boven in de duinen met een fantastisch uitzicht over Shark Bay met bijna onzichtbaar Hartog Island. Daar kunnen we helaas niet heen, er varen geen boten meer. Waarschijnlijk omdat de hele omgeving hier op de wereld erfgoed lijst staat. Jammer maar helaas.

We denken morgen verder te gaan naar Kalbarri, we hebben al wel betaald voor nog een nacht maar dat is lichamelijk niet echt op te brengen. Overal staat heel dreigend dat er geen refund plaats kan vinden dus pech gehad. Liever 90 dollar weg dan een week last van de rug.

Vanmorgen moesten we vroeg op want het voeren van de dolfijnen bij Monkey Mia begint om kwart over acht. Het is 28 km. rijden vanaf Denham, vlakbij dus. Wel was het behoorlijk bewolkt en dat was niet de afspraak volgens het Aviertje bij de camping.

We waren op tijd en het was druk daar. In 1998 was hier alleen een tentje op het strand en van daar uit werden de dolfijnen gevoerd. Nu staat er een informatiecentrum met souveniershop, filmzaal, restaurant, grote camping, speeltuin, inforuimte en toiletten. Er waren gelukkig ook nog een paar dolfijnen hoor. De meeste waren er in 1998 ook al, ze worden vrij oud.

Maar het blijft toch altijd een leuk spektakel om ze zo uit de hand te zien eten. Zeker als je na die tijd in de filmzaal een film van ze bekijkt in het wild, het zijn beslist niet de lieverdjes zoals in de serie Flipper.

Even achter het voeren van de dolfijnen staat een andere parkwachter de Pelikanen te voeren omdat deze anders het voeren van de dolfijnen verstoren.

Op de terugweg zijn we nog even bij Little Lagoon gestopt om die te bekijken. Ook hier bestaat het strand grotendeels uit kleine schelpjes en vind je soms grote zeeslakken die hun huis kwijt zijn, rare blubberhoopjes hoor.

We waren vrij vroeg terug want we wilden een nieuwe poging doen om de plaatjes van de vorige dagen op de site te zetten. Nou dat ging wel maar niet fanatiek. Zolang we maar niet meer dan zes plaatjes tegelijk verzonden ging het goed, dus het duurde even. We hebben hier dezelfde provider als op de camping in Carnarvon. Daar mocht Marcel zelfs niet naar de site van de ABNAMRO dus er mocht niet veel. Maar we redden ons wel, volgende stad een betere verbinding hopen we.

We zitten nu in ons hok van 2,7 x 6 meter met een stapelbed en een dubbelbed en keukenblokje. Matrassen van 10 cm. met een plank eronder dus hard. Maar we hebben de matrasjes van de tentjes er onder gelegd en we slapen, kunnen koken en zitten droog want het regent soms een beetje vanavond. We gaan dus zo maar vroeg naar bed.

Onderweg van Carnarvon naar Denham kwamen we een bord tegen dat we de zesentwintigste breedtegraad passeerden en dus het noordwesten verlieten. Later zijn we even gestopt bij Hamelin Telegraph Station om naar de Stromatolites te gaan kijken. Het was een wandeling van een half uurtje dus dat moest kunnen.

Er lag zelfs een steiger in de Hamelin Pool waarvandaan we ze konden bekijken.
Eerst kwamen we door een stuk duinen waar de schelpen en het zand zo hard geworden zijn dat ze het vroeger als bouwmateriaal gebruikten. Ze zaagden er blokken uit en klaar was je metselblok.

Verderop waren de Stromatolites, het lijken gewone rotsen maar het zijn levende organismen die zijn opgebouwd door Cyano bacteriën. Ze leefden miljoenen jaren geleden ook al. Een tijd geleden hebben ze pas ontdekt dat het geen rotsen waren en nu staat het hele gebied op de wereld erfgoed lijst. Wel leuk om te zien.

Weer op weg naar de volgende plaats kwamen we weer een bord tegen dat we zesentwintigste breedtegraad passeerden en dus het noordwesten inreden. Ja ja, je rijdt wat af hier hoor.
 
We zitten nu in Denham in een basic cabin. Toilet en douche is twee meter naar buiten. Maar we kunnen slapen en we hebben al geprobeerd of we plaatjes kunnen opsturen en het lukte bij de tweede poging. Met een beetje geluk komen dus gelijk met dit verslag ook de achterstallige plaatjes op de blog.

Oh ja, het wordt hier toch wat drukker door de schoolvakanties en je komt dus veel auto’s tegen met veel bagage. Hoe ze het vastkrijgen, geen idee, maar het hobbelt allemaal wel mee. Wat neemt een Aussie mee op vakantie? Jawel, een enorme Eski en een boot. Deze wordt over het algemeen gebruikt als kap over de bagage.
Een Eski is een koelbox die met ijsblokjes koelt, overal onderweg verkrijgbaar in 5 kg. zakken. Elke avond kraantje losdraaien en smeltwater weg laten lopen en opnieuw vullen dus.

He he het is gelukt de foto’s staan er op. We zijn inmiddels in Denham maar de belevenissen en foto’s van hier volgen nog.

Vandaag is Piet bij de cabin gebleven. computerwek doen, foto’s bijwerken en naar het zwembad. Ook nog een stuk gewandeld om vers fruit bij de kweker te halen.

Henny en Marcel hebben maar een snorkelset gekocht want huren is hier niet mogelijk. Maar er komen nog veel plaatsen waar gesnorkeld kan worden. Ze zijn weer naar Point Quobba gereden en hebben daar de hele morgen gesnorkeld. Fantastich mooi enn veel koraal en hele horden vissen. De onderwater foto’s zijn gelukkig goed geworden.
Ze liepen 5 meter de baai in tot de knieen, je kon bijna niet boven het koraal komen, zo weinig water staat er maar boven. Oppassen voor de knieen dus!

Geld pinnen gaat niet altijd goed, bij de derde ATM konden we pas weer wat meekrijgen en we hebben toch wel heteen en ander nodig voor eten en onderdak.

P.S.

Leuk al die reacties die lezen we altijd met veel plezier. Dit keer geen foto map de internet provider hier laat om een duistere reden niet toe dat we plaatjes uploaden naar onze site. Morgen proberen we een internet cafe dan zal het wel lukken hopen we.

Vanmorgen werden we wakker en we bleken een eigen slotgracht te hebben terwijl we paleis het Loo allang ingeleverd hebben. Toch jammer. De buurman stond er met zijn tentje midden in en was niet blij. Het bleek een lekkage te zijn in de hoofdwaterleiding van de camping.

Vandaag dus naar de blowholes. Onderweg kwamen we weer over de brug van de Gascoine River. De rivier is echter zijk en zijk droog. 100 meter breed en geen water te zien, alleen bandensporen. Australiërs rijden overal op en in zolang ze er maar niet doorzakken. Zonder dollen, er staat maar twee weken per jaar water in deze rivier. Het grootste deel van de rivier is ondergronds en uit die bekkens pompen ze drinkwater op en water voor de fruitkwekerijen.

De blowholes zijn fantastisch om te zien en horen. De golven van de indische Oceaan persen een hele slomp water door nauwe gangen uitgesleten in de rotsen en het wordt met geweld de lucht in geblazen. Prachtig gewoon.

De hele kust lijkt te bestaan uit voormalig koraal. Overal zie je rotsen die duidelijk koraal zijn geweest maar nu droog liggen. Je ziet vaak de schelpen nog zitten maar ook die zijn helemaal versteend.

Vlakbij de blowholes is Point Quobba en daar is een prachtige baai waar je kunt snorkelen. Er is schijnbaar veel koraal en ook veel vissen. We konden vandaag, koninginnedag, geen snorkelset huren maar dat gaan we morgen zeker proberen. Wordt vervolgt dus.

We zijn doorgereden naar Red Bluff.We dachten daar mooie rode rotsen te zien maar dat viel een beetje tegen. Een roteind over een erg slechte weg (super Toyota toch) en dan zie je gewoon een strandje waar een eenzame camper met schotelantenne staat en verder niets bijzonders. Gelukkig stond er onderweg nog een windmolen dus hebben we daar maar plaatjes van geschoten. En natuurlijk was er een mineraal mijn maar dat is allemaal verboden toegang.

Bij thuiskomst vonden we een bril aan de leuning van ons trapje en die heeft Piet maar naar het kantoor gebracht. De bril was iemand die aan de lekke leiding had gewerkt. De bijzonder vriendelijke en erg goedlachse dame vroeg of we een leuke dag hadden gehad en waar we geweest waren. Toen Piet vertelde dat we naar de blowholes waren geweest schoot ze hard in de lach en vroeg waarom we zo’n rotend gereden hadden terwijl we een blowhole vlak naast de cabin hadden.

Ook weer wat plaatjes van bananen palmen gemaakt, lelijke dingen toch. We gaan niet te laat slapen want morgen willen we toch gaan snorkelen.

Hier zijn we weer. We zijn zaterdag vertrokken uit Coral Bay en redelijk snel doorgereden naar Carnarvon. We waren gelukkig op tijd om een cabin voor een paar dagen te boeken in deze erg drukke periode hier. Onderweg kwamen we over de Steenbokskeerkring dus we zijn officieel uit de tropen. Nou, veel kouder is het nog niet hier.

Even nog voor de duidelijkheid, de mantarog op de foto lijkt niet zo groot en zonder vergelijking kunnen we ons voor stellen dat jullie niet weten hoe groot het beestje was. Maar het beest is echt 4,5 meter in doorsnee hoor!

Vandaag, zondag, hebben we een paar dingen bekeken hier in Carnarvon en via het info centrum vast een cabin besproken in Denham (Nee, geen foto Konijnenberg daar) zodat we in de buurt van Monkey Mia een slaapplek hebben.

Er is hier een oeroude aanlegsteiger van een mijl lang, 1 Mile Yetty. Die is inderdaad erg oud en heeft zeer binnenkort erg veel onderhoud nodig. Er is ook een klein museum bij en daar stond inderdaad een hoop oude rommel. Maar ook wat goed bewaarde schapenschheerders spullen.
Verder een poeltje bekeken en langs het strand gereden en gelopen.
Ook staat hier een schotelantenne van 26,5 m. doorsnee die indertijd is gebruikt bij de maanlanding (1969) en in gebruik is gebleven tot 1987. Na het volgen van de komeet Halleys is het apparaat buiten gebruik gesteld maar hij staat er nog steeds.

We hebben zowel gisteren als vandaag als een vorst gegeten, vandaag kip en de drie kippeborsten wogen samen 1,25 kg. Die hebben we dus maar in twee delen gesplitst, hebben we een andere dag ook nog wat.
Verder hebben we Kimberly en Amber even aan de telefoon gehad. Kimberly heeft een wrat weg laten lepelen maar wie eet nu zoiets. Amber heeft met de club een tafeltenniswedstrijd gewonnen met tien-nul. Goed zo dames! Het was erg leuk om jullie weer even te horen.

Morgen zien we wel wat we gaan doen maar we gaan zeker de blowholes bekijken, dat is maar 75 km. hier vandaan. De plaatjes komen zeker op de site.

Na even nadenken over de prijs, duur dus, hebben we gistermiddag een Nature tour geboekt bij Coral Bay Adventure Tours. Vanmorgen dus bijtijds weer opgestaan en alles ingepakt voor het spektakel. Nou het was zeker een spektakel. Na een klein half uur stopte de boot en gingen de liefhebbers voor de eerste keer snorkelen. Er was veel koraal te zien en zeker een heleboel vissen van een halve meter en groter. We hebben ook plaatjes gemaakt met de camera van Henny onder water en we hopen dat de blog ze niet al te zeer vervormd.

Na drie kwartier ging het verder naar een plaats waar de Mantarog zou zijn. Nou hij was er en een schoonheid om te zien. Helaas konden we daar niet flitsen dus de plaatjes zijn iets minder. Maar fantastisch om te zien.

Daarna verder naar een plek waar zeeschildpadden moesten zijn en ook die waren er maar niet al te veel en het was een beetje zoeken waar ze boven zouden komen.

Verder kwamen er nog een keer een paar dolfijnen langs zwemmen en na weer een half uur varen moesten er bultruggen zitten. Die waren er ook en dat is een enorm imposant gezicht. Die enorme beesten die nu en dan een lucht/water fontein in de lucht blazen en dan rustig naar beneden duiken. We zagen zelfs twee keer die gigantische staart uit het water komen, zwart met een witte onderkant, prachtig.

Verder hebben we boodschappen gedaan om te koken en dan blijkt dat een plaatje wat erg op gepaneerde kip lijkt gewoon aardappelen zijn, hash browns dus. Snel naar de winkel en een enorme steak gehaald, Marcel ook weer blij.

Daarna was het op en gingen we weer terug richting Coral Bay. Het was het geld dubbel en dwars waard en het was een prachtige ervaring.

We kwamen er achter dat dit weekeinde hier de voorjaarsvakantie begint en die duurt twee weken. We werden vanzelf al vroeg wakker omdat er een stier een paar meter van onze tent stond te fourageren. Henny dacht even dat het beest kwaad zou zijn op ons maar hij keek ons een beetje dom aan, draaide zich om en ging 10 meter verder eten.

We hebben maar besloten vanwege die vakantie om direct naar Coral Bay te reizen. Eerst 125 km. dirt road en daarna weer asfalt. In een roadhouse Henny en Piet een sandwich besteld en Marcel een hamburger. Het was een duur roadhouse maar je hebt gewoon geen keuze, het volgende punt waar je kunt eten is een paar honderd kilometer verder en waarschijnlijk net zo duur. Het duurde even voordat het eten klaar was maar eerlijk is eerlijk, zeer de moeite waard. Heerlijk gebakken eitje en knapperige bacon erbij. De hamburger moest eerst een beetje geplet worden voordat hij bij Marcel in de mond paste maar ook dat lukte. Heerlijk dus.

Na een tijdje zag Henny weer een paar levende kangoeroes en we zagen ook wat paarden. Even later staken er zelfs een paar emoes de weg over dus we zien toch wat meer dieren nu. Ook de nodige kuddes koeien die wel of niet vlak voor je auto nog groener gras aan de overkant zien kwamen weer langs, altijd uitkijken hier.

We wilden hier een dag of vijf blijven maar dat gaat niet door, twee dagen en dan moeten we weer weg, het is zo vol dat er zelfs geen twee puptentjes bij kunnen. We zien wel waar we dan heengaan. Wel al even weer in de oceaan gezwommen en een prachtige zonsondergang bekeken. Shit, camera in de cabin gelaten. Volgende keer beter dus.

Nadat we midden in de nacht de tent een halve meter hebben verzet hebben we, Henny en Piet wel goed geslapen. Je moet je voorstellen dat er een stuk bos is met een harde, rotsige bodem waar een paar vlakke plekjes inzitten en dat aan de oever van een rivier ligt. Daar plaatsen ze twee plaatstalen hokjes met een pot en je hebt een bushcamping. Maar we worden wakker door de vogeltjes en de opkomende zon dus het blijft erg mooi. En niet duur, zeven dollar per nacht per persoon. We waren de eerste nacht bang dat we vroeg wakker zouden worden van de honderden kakatoes die hier rondvliegen en koppels aan het vormen zijn. Nou die maken daar veel herrie bij. Maar in de ochtenduren hoor je ze gelukkig niet.

We zijn vandaag de rest van dit park gaan bekijken, eerst Mount Herbert, een bult van naar schatting vijfde catagorie die we opgeklommen zijn. Erg droge en rode omgeving maar zeer uitgestrekt. Het is volgens de folder het kustplateau. Nou, weinig water dan zo te zien.

Verder was er nog de Python Pool, een poeltje tussen de rotsen waar water in staat en waar je kunt zwemmen als je wilt maar het was nogal koud en er zaten giftige algen. Maar het was mooi om te zien. Daarna weer terug en de rest van de dag doorgebracht op de camping. Henny en Piet hebben nog een stuk gewandeld en Henny en Marcel hebben nog gezwommen. Het duurde even voordat Henny durfdee want het was brrrrrr. Maar toch gedaan en toen was het lekker.

Morgen gaan we verder naar de kust en hopen dan weer gsm verbinding te hebben en ook te kunnen internetten, er staat een heleboel tekst klaar en natuurlijk ook weer een zooi plaatjes.