Nou, maandagmorgen werden we niet te laat wakker en we hebben eerst rustig koffie gedronken en een boterhammetje op bed gegeten. En daarna maar alles inpakken en verdelen want we komen bijna ruimte te kort. De koelbox willen we meenemen maar die is vrij groot en zwaar. Maar we konden het zo verdelen dat Piet 21 kg. en Henny 17 kg. bagage had. Makkelijk als het hotel een weegschaaltje heeft.

Dus de auto ingepakt en via de wasserette naar het vliegveld gereden. Daar staan vier of vijf mensen van Hertz en die nemen de auto in, kijken er even naar en printen een bon uit. De rekening wordt via de creditkaart afgedaan. Het putje in de voorruit hebben ze niet gezien maar dat was toch volledig gedekt.

Toen een paar uur wachten want doelloos rondrijden doe je op de laatste dag ook niet. Maar op een gegeven moment kun je dan toch inchecken en sta je ineens met een koffer van 33 kg. met de vraag van wat daar toch allemaal in zat. Wij keken elkaar aan van hoe dat nou mogelijk? Kapotte weegschaal in het hotel of zo. Maar de man begon hartelijk te lachen en haalde toen zijn hand van de weegschaal af.

En toen nog maar een Subway gekocht op het vliegveld die trouwens net zo duur is als in de stad. En na de nodige wachttijd konden we dan instappen maar niet in de Airbus A 380. Er stond een 747-400 voor ons te wachten. Maar die heeft wel veel meer beenruimte dan de KLM versie.

In Singapore moesten we er uit, even rondlopen naar de instap gate en een uur later weer instappen in hetzelfde toestel. En toen de lange reis naar Londen.

Ach, het viel wel mee. We hebben na het eten een slaappil genomen en hebben een uur of vijf geslapen. En dan wordt het filmpjes kijken en zo tot je in Londen land. En vandaar is het maar een klein hobbeltje naar Amsterdam.

We hebben een fantastische vakantie gehad, het eerste deel met ons drieën en het laatste deel samen. De plaatjes en de verhalen spreken voor zich zelf denken we. Totaal hebben we een behoorlijke afstand gereden in het grote land hier. Met de 4wheel drive 8895 km. en Henny en Piet met de luxe slee 7187 km., dus 16082 km. totaal. De afstand met de benenwagen zit daar niet bij maar dat is al met al ook nog een heel eind. Dit voor de cijferaars onder ons.
Dit is het laatste verhaal van onze reis 2010.

Iedereen erg bedankt voor het veelvuldig bekijken van onze blog en ook voor de leuke reacties die we mochten ontvangen.

Dus iedereen hartelijk bedankt van Henny, Piet en Marcel.

Vandaag is de laatste dag van onze vakantie in Down Under. Morgen vertrekken we met het grootste passagiers vliegtuig ter wereld richting Londen. Tenminste, we zagen op TV dat de Airbus A380 vandaag weer is gaan vliegen.

We zijn even gaan kijken waar we de auto morgen moeten afleveren en dat is vrij makkelijk te vinden. We dachten eerst dat we de straat uit konden rijden en dan meteen de Freeway op maar dat gaat niet door. Het eerste stuk is een tolweg. Maar goed, straat uitrijden, einde rechts en dan maar door tot de volgende Freeway en na een kwartiertje ben je dan op het vliegveld. Er is een speciale parkeerplaats waar de huurauto neer kunt zetten, sleutel afleveren en weg wezen. Alleen voor Europcar telden we al meer dan 500 parkeerplaatsen. Dus dat zal wel meevallen.

We zijn daarna de stad nog even in gegaan en waar gisteren nog een riviertje liep van een halve meter breed stroomde nu een rivier van 10 meter breed, de bomen stonden midden in het water. Er zijn in de buurt meerdere overstromingen geweest maar wij hebben in ieder geval geen last gehad. Nu en dan een buitje vanmiddag maar het viel best mee.

We hebben maar weer gebruik gemaakt van de City Circle om naar de Docklands en het House of Parliament te gaan. Waar ze hier al die koeien vandaan halen weten wij ook niet maar je ziet die beesten op de vreemdste plaatsen. Daarvandaan zijn we terug geandeld naar het centrum en hebben nog een scooner VB leeg gedronken en later een broodje gekocht. Morgenochtend moeten we ook wat eten en boter en kaas hebben we nog.

We hebben ons nog tegoed gedaan aan een gebakje en zijn naar hotel op de hoek gegaan voor een maaltijd. Daarna nog een half uurtje gewandeld en toen maar weer aan het werk voor de blog.

Een route is er vandaag niet, apparaat in hotel laten liggen. Als we thuis zijn komt de laatste route er nog wel op te staan.

We zien jullie dinsdag, tenminste de familie!!!!!

Melbourne, als je daar bent ga je niet even de stad uit. We zijn weer in de trein gestapt en nu naar station Flinders Street. De andere kant van het centrum. Nou dat ziet er dan voor de bezoeker een stuk beter uit zo vlak bij de rivier de Yarra.

Veel hoge zeer moderne torens aan de ene kant en aan de andere kant veel oude gebouwen tussen de nieuwbouw. Natuurlijk ontzettend veel overdekte winkelcentra waar je werkelijk alles kunt kopen. Van de duurste merkwinkels tot zaken vergelijkbaar met de Action en de Hema.

We zijn na het eten weer verder gaan wandelen maar er waren al een paar beste buien geweest en het bleef regenen. Toen zijn we maar in de City Circle tram gestapt.

Dat is een gratis tram die om het centrum heen gaat in een lus. Erg leuk maar vreselijk druk met inwoners van de stad die zo gratis thuiskomen.

Jammer dat het zo regende, maar als het morgen iets beter lijkt gaan we nog een keer naar de Docklands en naar het Parliament House kijken. Zag er vandaag erg grijs en vreselijk nat uit allemaal. Maar al met al hebben we toch vreselijk geluk gehad hier met het weer. Het is de eerste keer dat we last hebben van regen.

Het is zelfs de eerste keer dat ik de regenjas van de camera tas gebruikt heb, en die werkt ook nog goed. Toch een goede koop geweest dus. Dat is wel handig met die camera van Henny, die mag drijfnat worden. Alleen zien de plaatjes er dan niet uit met de druppels op de lens. Maar misschien morgen beter.

Vanavond hebben we hier Nepalees gegeten, dat is al net zo flauw als alle eten dat je hier hebt. Lekker scherp kennen ze niet behalve als je er zelf peper op strooit. Zout wordt ook weinig gebruikt. Op de chips moet je zelf zout strooien. Voordeel is wel dat het nooit te zout is. We hebben er maar een fles witte wijn bij gedronken, dat was ongeveer even duur ale ieder een biertje. En de wijn was erg lekker.

Melbourne, een erg grote en heel drukke stad. We hebben vanmorgen een kaartje uit de automaat gehaald voor de trein. Met ouderenkorting mag je voor nog geen 4 dollar de hele dag heen en weer reizen zo veel je wilt.

We zijn dus naar Melbourne centraal gereden en dat is een overdekt winkelcentrum van 5 etages hoog, en 600 meter lang met aan beide kanten shops. We hebben een etage bekeken en zijn er toen uit gegaan naar het centrum.

Daar waren we dus en het is er druk, heel druk. Erg veel winkels en ook kerst etalages natuurlijk. Meyer is een hele grote winkel zoals V&D en die maken prachtige kerst etalages. 6 of 7 op een rij die een compleet sprookje uitbeelden. Er zijn banden neergezet voor de enorme rij smachtende kinderen. Piet weet dat ook nog van vroeger in Rotterdam, daar was dat ook altijd erg mooi. Zelfs de Kerstman kwam op een gegeven moment in een koets langsrijden.

Veel Libanese, Indische, Chinese en wat nog meer andere winkels, eet tentjes en drank tenten gezien en bekeken. Na de middag een enorme hoosbui maar we liepen toevallig droog dus dat ging wel goed. We zijn nog even verder gelopen maar het werd zo zwart dat we om een uur of twee maar weer terug gegaan zijn.

En het gaf de hele middag ook behoorlijke buien, morgen komt er zelfs nog meer water beloofde de tv in het hotel waar we aten ons.

We hebben daar voor 10 dollar fish and chips gegeten. Met salade en alles er bij.

Morgen gaan we weer naar de stad om nog een andere kant van de city te bekijken en als het lukt een rit met een tram rond het centrum te maken.

Ja ja, vandaag zijn we in ons laatste hotel aangekomen. We zitten in Melbourne en het loopt nu wel snel af. Het was de hele dag vies miezerig weer met veel buien. Dus weinig plaatjes. Het hotel was niet zo moeilijk te vinden, we zijn een stukje omgereden maar dat is niet zo erg.

We zitten in Brunswick, een buitenwijk van Melbourne. We hebben de tram en de bus voor de deur en de trein 50 meter verderop, dus we komen vast wel in het centrum morgen. Het lijkt er op dat vrijdag de beste dag zal zijn om de stad in te gaan. Er wordt veel regen verwacht de komende dagen.

Na het eten hebben we nog een boodschap gedaan, koffie en bier. Het is de eerste keer dat we geen slab hebben gehaald maar een sixpack. Kijk dat scheelt weer. En de koffie was bijna op dus maar een klein potje Nes blend 43 gekocht, komen we het weekeinde wel mee door. Brood, boter, jam en kaas hebben we nog dus wie doet ons wat.

We zullen wel zien. We hebben internet maar we moeten ergens op de gang gaan zitten om verbinding te kunnen maken dus weinig of geen chatten dit weekeinde. Maar we doen ons best om alles netjes bij te werken.

woensdag 24-11-2010. Vandaag zijn we nog een paar watervalletjes gaan bekijken en een wandeling maken.

We zijn eerst naar Lorne gereden om te vragen waar de toegangsweg naar de watervallen is. Die was nogal verstopt maar we hebben hem gevonden. Weer eens 370 treden omlaag naar de voet van de waterstraal, beetje rondkijken en dan weer omhoog. Het was de eerste keer dat er een waarschuwing stond dat de weg terug best wel zwaar zou zijn. Maar het wal wel weer de moeite waard om te doen.

De wandeling hebben we niet gedaan, 5 km. heen en dan weer terug met dit weer is geen doen. Erg bewolkt en het zou gaan regenen maar wel warm. Maar we hebben Lorne bekeken, beetje gewinkeld en wat gegeten en toen zijn we zachtjesaan weer terug gegaan naar ons motel.

Het is hier erg mooi groen met veel lage struikjes en zo. Raar om te zien dat over een maand alle lage groen weer weg is, het wordt afgebrand zoals vroeger bij ons met de hei. Binnen enkele weken is het dan weer groen maar het is een goede manier van onderhoud. De aboriginals doen het al duizenden jaren zo, ook om te jagen op de dieren die vluchten voor het vuur.

Beetje rustig aan gedaan, plaatjes overgezet, backup gemaakt en dergelijke. Net voor we zouden gaan eten begon het te regenen maar niet hard. We zijn naar de overkant gelopen en hebben daar lekker zitten eten.

Morgen gaan we naar Melbourne, het is onzin om nog een nacht ergens anders te slapen. We zullen wel zien hoe het gaat in de grote stad. Zo meteen eens zoeken op internet of we een motel kunnen vinden. Als het tenminste werkt want nu kunnen we ook niet meer inloggen. We zien wel.

We konden het vandaag lekker rustig aandoen. Na een paar kilometer verkeerd gereden te zijn keerden we terug naar de goede kant. Slaap niet uit denken we.

We hebben een stuk van de Great Ocean Road gereden. De weg is aangelegd door drieduizend militairen die uit de eerste wereldoorlog teruggekeerd waren als eerbetoon aan hun gevallen kameraden. Vandaar het mooie beeld. Het is een prachtige weg die uitkijkpunt aan uitkijkpunt verbind, echt prachtig.

We zijn rustig, kan ook niet anders met al die bochten, naar Aireys Inlet gereden en ebben hier een kamer voor twee nachten. Vanmiddag even gezwommen maar o zo koud was het water. Dus maar lekker in de zon gezeten met iets lekkers. Het is tijd dat we alles op gaan maken dus de worstjes van de westkust, het fruit en zo hebben we als avondmaaltijd gegeten.

Kopen we een blikopener voor de worstjes, ontsnappen ze ook zonder dat apparaat uit het blik. maar
gelukkig hadden we hem wel nodig voor het fruit.

Na het eten nog even langs het strand gewandeld, onderweg nog over een konijn gestruikeld, vinden we daar zomaar een verdwaalde Apostel. Maar misschien hoort hij hier wel thuis.

We gaan weer vroeg slapen want morgen zal het wel weer trappetjes lopen worden naar een paar watervallen. De laatsen denken we want hierna gaan we richting Melbourne om alles in te pakken, auto te wassen enzovoort. En natuurlijk een paar leuke shops onveilig maken.

We hadden het weer voor elkaar vandaag, trappetjes lopen. We zijn naar de treetop walk geweest en daarna naar de Triplet Falls. De boomtop wandeling was erg mooi, eerst een heel stuk door het regenwoud en daarna tussen de boomtoppen door. En middenin nog een toren op klimmen die nog hoger was. Henny is er ook op geklommen en dat was een hele overwinning. Erg mooi om te doen.

En toen weer terug via hetzelfde oerwoud naar het Visitors Centre. En daar is wel iets te eten meestal. Tosti ham, kaas en tomaat. Is altijd goed met een kop koffie erbij. Long Black, one with side milk. En dan kijken ze je scheef aan of je wel goed bij je hoofd bent. Ze willen me dan een Flat White geven maar daar zit zo veel melk in, niet lekker. Al met al weer een paar honderd treden.

Daarna doorgereden naar de Triplet Falls. Ook een mooie wandeling met weer enige honderden treden. We kunnen nu traplopen dat wil je niet weten. Maar wel mooi. Nog geluk dat het droog was want er valt hier meer dan 1500 mm. regen per jaar. Maar goed, erg leuk om te zien en mee te maken.

Bij de Treetop was nog een wandeling terug in de tijd en daar komen toch enorme vogels over je heen, je schrikt je lam. Maar erg leuk gemaakt.

Verder nog een leuke gele worm op de plaat gezet, geen idee werk merk en type. De vogeltjes lukte niet zo goed, erg klein, erg schuw en erg donker in het grote bos.

Op de terugweg in een grote schuur zonder ramen nog een brood gekocht dat daar tussen de oude zagen en bankstellen lag. Er stonden ook nog zoutjes en cornflakes en dat was het wel. O ja, natuurlijk nog een museum met oude rommel. En we moesten wat pinnen maar tegenover ons motel zit een info centrum met een ATM. Duurt een volle twee minuten voordat hij begint te betalen maar het werkt we!

Nu zitten we met een biertje en een hapje te genieten van het uitzicht over het dal en de oceaan. En natuurlijk met de buren te kletsen, wijntje erbij en zo.

Zondag 21 november 2010. Morgen beginnen we aan de laatste week van onze reis door Down-Under. Dus we kunnen nog genoeg bekijken. Gisteren hebben we ook nog wel een paar erg rare dieren gezien.

Vandaag weer een stukje gereden en wel naar Lavers Hill. Inderdaad, daar waren we drie jaar geleden ook en Gerrit of een vriend van hem was er ook nog. Onderweg kwamen we nog langs een paar grote stukken land die nu nog onder water stonden van de overstromingen die hier een tijdje terug waren. En ze hebben hier al zoveel water.

In Lavers Hill hebben we ook nog een kleine wandeling gemaakt in het regenwoud. Toch weer een heel andere omgeving dan de graan en gras velden waar we vandaag doorheen reden.

Opvallend is dat ook bij deze wandeling, die wel drie kilometer van een erg stille weg af ligt, een elektrische barbecue staat die schoon is en ook nog ratis. Ook de toiletten die je hier overal vind zijn meestal behoorlijk schoon.

Morgen zijn we van plan een wandeling te gaan maken langs de boomtoppen in het regenwoud hier. We hebben geen internet dus de hele bubs komt er straks in één keer op.

Gisteravond hebben we nog even in de achtertuin gezeten, kangetjes kijken.

Vandaag is het eindelijk weer warm. Blauwe lucht en zonnig. We zijn naar Mount William geweest. Je kunt naar de parkeerplaats rijden en daarvandaan loopt er een verharde weg omhoog naar de top waar een paar antenne masten staan. Nou dat is een klim hoor. Twee kilometer steil omhoog. Dat valt niet mee voor oma en opa.

Het uitzicht is echter fabuleus mooi. Het is de hoogste top van de Grampians en je kunt 360 graden om je heen kijken als je om de antennes heen loopt. De antennes zijn van de Australische lucht verkeersleiding. Er waren een paar mannen in de masten bezig om ze opnieuw in de verf te zetten.

Boven op de top stond weer een stapeltje stenen zoals ze door de aboriginals worden gemaakt. We weten nog steeds niet waarom dat is. Maar we hebben wel een half uurtje van het uitzicht genoten.

En toen weer terug naar beneden, dat gaat wel makkelijker maar ook dat was toch een kuiten bijter hoor. Zo ontzettend steil naar beneden.

Maar de boterhammetjes uit het motel smaakten weer prima en het sapje ook. Lekker.

Weer terug in Halls Gap zijn we nog naar de Venus Bath’s gelopen. Alleen 100 meter voordat we daar waren was het pad afgesloten vanwege schade door overstroming en storm. Dus we weten niet waar Venus zich heeft zitten badderen.

Al met al weer ruim 6 kilometer gewandeld en dat merk je hier wel. Morgen gaan we verder, we denken naar de kust maar we zien wel.