Ja ja, een dorp waar op twee plaatsen internet is volgens de plaatselijke VVV. En dan loop je langs een koffietent en daar is gratis wifi. Dus we gaan al vanaf de eerste dag hier een kopje koffie drinken en dan meteen alles op de blog zetten. Alleen moet dat in de middag want om 6 uur gaat de tent dicht.

Vandaag zijn we naar het noorden van het park gereden, Hollow Mountain. Vol goede moed aan de wandeling begonnen maar er zat een uitstekende rotspunt in de weg die er voor zorgde dat Henny languit voorover ging. Gelukkig niet met het gezicht op de rotsen maar wel de knieën en handen. Even gerust om bij te komen en toen toch maar verder. Maar de wandeling die redelijk makkelijk is volgens het boekje werd erg klauteren over de rotsen en Henny kreeg toch last van haar knie. Piet is een stuk alleen verder geklommen maar als je dan een meter of 50 over een richel van 30 cm. breed moet langs een afgrond van erg diep dan laat hij het ook afweten. Dus weer terug naar Henny en hendig an weer samen terug om de korte kleren aan te trekken en een bammetje naar binnen te werken. Piet had al een paar koekjes op dus dat ging allemaal wel goed.

Verder een leuk rondje gereden, maar waar we graag heen wilden kon niet vanwege het feit dat je dan 20 km. zandweg moet rijden en Henny had toch nog wel last van de knie.

Het blijft mooi als je hier rond rijd, er is altijd wel wat te zien. Dus nu hebben we de was maar weer eens in de wasmachine gegooid, hebben we morgen weer wat schoons om aan te trekken. Hopelijk gaat het goed met de knie, de hand gaat vanzelf wel dicht. Het is weer eens wat anders dan straat eczeem, echte Australische rots eczeem.

We zitten in een erg rustig gebied, hardstikke donker in de nacht en geen verkeer. Vanmorgen werden we half negen wakker en het was koud, vies miezerig weer met een grijze hemel. We hebben wel een achtertuin vol met kangoeroes als de zon ondergaat.

Maar na het ontbijt de wandelschoenen aangetrokken en de planning omgegooid. We gaan nu eerst naar de watervallen en als het beter weer is naar de hoge look-outs. Anders zien we zo weinig.

Nou de water valletjes zijn schitterend en volgens een Australiër die hier al 50 jaar komt was er nog nooit zoveel water geweest deze tijd van het jaar. Regen heeft dus ook zijn voordelen zullen we maar zeggen.

Het was wel weer een beste klim om er te komen en als je dan weer omhoog moet dan heb je toch wel een flat battery, maar we zijn er weer gekomen.

En dan toch ook maar een paar uitzicht punten bezocht en het is sowieso mooi om te zien. Hier hebben ze zelfs een loo met waterspoeling, erg lux hoor zo buitenaf.

We gaan zo meteen even koffie drinken in het dorp en zetten dan meteen alles op de blog.

Over rustige dagen gesproken, het was er weer eentje vandaag. Lekker beetje uitgeslapen en met een kalm gangetje richting Halls Gap gegaan. Onderweg kom je dan ineens een paar grote vogels tegen maar voordat je de camera klaar hebt zijn ze bijna weer pleite.

Je komt trouwens van alles tegen, ook een paar water valletjes en rotspartijen.

Met het middaguur weer ergens een tosti ham-kaas gehaald met een kop koffie en dat viel toch wel weer lekker, en de tijd weer een half uur vooruit gezet. Het verschil met thuis is nu tien uur.

We zitten nu in een plaats waar vrijwel geen internet is dus het kan een dag stil worden. GSM werkt tot nu toe nog niet maar misschien in het plaatsje zelf, we zitten 4 km. buiten het centrum.

Wat onderweg opvalt zijn de dennenbossen en het feit dat er hier niet alleen kreken voorkomen maar ook veel drains, die voeren een te hoog waterpeil af. Dat is weer eens wat anders. Verder is het hier ongelooflijk groen.

Morgen gaan we in de omgeving rondkijken en weer een paar mooie stukjes natuur opzoeken.

Vandaag is de laatste dag dat we in Mt. Gambier zijn. We hebben een rondje gereden naar de kust om een paar dingen te bekijken. Het ziet er hier weer heel anders uit dan in het westen, daar hebben we een paar enorme varkenshouderijen gezien waar de varkens in twee verdiepingen zaten, hier zie je weer meer melk en vleeskoeien, hier en daar schapen maar ook weer kilometers productie dennenbos. Soms hele stukken met alleen boompjes van nog geen meter, die studeren nog.

We kwamen als eerste langs een Little Blue Lake maar dat was niet zo erg blauw. Daarna waren we bij Mount Schank, een vulkaankrater. Wij naar boven, weer 335 treden omhoog maar het was de moeite waard om te doen. Maar oma en opa voelden de benen wel toen ze boven waren. Erg mooi gezicht die krater en ook zeker het uitzicht rondom, schitterend gewoon.

Toen maar weer naar beneden en doorgereden naar de kust. Daar was niet zo veel te bekijken maar we hebben toch weer een stukje van de Zuidelijke Oceaan gezien. Er was ook wel een rotsstrandje maar daar ga je niet zwemmen. Hier wordt meestal gesurft en in de grotten die we onderweg passeerden met soms een meertje wordt ook gedoken. Een hamburger bij het pompstation smaakte ons weer prima.

We zijn rustig terug gekacheld naar Mt. Gambier en zitten nu lekker koffie te drinken. We gaan straks weer eten bij de vereniging van teruggekeerde en nog werkende militairen. Lekker lux, gratis bier en salade bar en goedkoop.

Morgen weer een dag.

Het was vanmorgen nog steeds koud maar wel iets warmer. We zijn begonnen met eenstevige wandeling naar de bodem van een oude krater en direct daarna eentje om een meertje heen dat ondergronds in verbinding staat met het beroemde Blue Lake. Wel mooie maar ook wel pittige wandelingen, zeker als je denkt dat je rechts aan moet houden en een heel erg steile helling op moet. Kom je boven, staat er een bordje verboden voor wandelaars, ATB pad. Maar we blijven lachen hoor.

Daarna smaakten de koffie en de boterhammen erg lekker. We hebben even gerust en daarna ging het naar de Engelbrecht Cave. Onder de stad ligt een stelsel met watergangen en grotten van kilometers lang. Er wordt water opgepompt en er wordt ook in gedoken. Op een foto van de grot kun je onderaan water zien, dat is zo helder dat
de bodem die 9 meter onder de waterspiegel ligt duidelijk kunt zien. Ongelooflijk schoon water dus.

Na weer een kop koffie, we blijven Nederlanders toch een paar boodschappen gedaan. Ook even naar Dan Murphy’s slijterij. Een winkel van 50 bij 60 mketer met alleen wijn en andere alcohol houdende drankjes. We hebben erg lang getwijfeld wat het moest worden maar Henny koos voor een Franziskaner en een Erdinger witbiertje en Piet een Grimbergen en een Erdinger Dunkel.

De biertjes waren 22 dollar bij elkaar en de twaalf flessen wijn 28 dollar, dus erg dure biertjes. Maar we zullen er van genieten.

We hebben bij de frietboer even verderop gegeten, twee fish & chips voor 10 dollar dus dat bier kan er wel weer vanaf.

Vanavond zijn we toch nog even naar de possems geweest en er waren er nu twee, een moeder met haar jong. Erg leuk om te zien. Alleen voerde een dame de dieren met een hele banaan en dan verbergen ze zich om die op te eten. Maar we hadden een paar leuke plaatjes dus we zijn maar gegaan. We zitten aan de koffie en kijken waar we morgen heen gaan, waarschijnlijk naar de kust.

Zondag hebben we tot rustige dag gebombardeerd.Gister hebben we ons op een feestmaal getracteerd bij de plaatselijke fritesboer vanwege onze verloving 44 jaar terug. Het regent hier en het is koud, 10 graden.

We zijn richting Mt. Gambier gereden en hebben onderweg de Naracoorte Caves bekeken. Dat was een begeleide tour van een uur over de geschiedenis van de grot. Vanwege het terugtrekken van de oceaan zijn er lagen ontstaan met beenderen van de dieren die in die jaren leefden. Het is als het ware een geschiedenisboek dat zich in een paar miljoen jaar heeft opgebouwd. Alleen jammer dat het gedeelte waar dat te zien was niet toegangkelijk was. Maar je ziet op de foto een stuk steen uit de grot wat aan de achterkant verlicht wordt door een zaklantaarn.De rots schijnt geel-bruin door. Heel apart om te zien zo met een lampje er achter.

In Mt. Gambier hebben we een kamer gezocht en zijn eerst naar een club van terug gekeerde militairen gegaan om te eten. Een schitterend gebouw en het eten is erg goedkoop en erg lekker. De scooner bier kregen we er gratis bij. Daarna zijn we inderdaad druiven gaan kopen, duur maar voor de dieren doen we alles. En er was inderdaad 1 possum die wat te eten kwam halen in plaats van de tientallen drie jaar geleden. Er was een moeder met kind die het diertje banaan voerde en het was wel sneu voor het kleine jong. Toen Henny het diertje een druif had gegeven wilde het niets anders meer eten maar kwam steeds naar Henny voor meer druiven.

Erg leuk om dat weer  te zien. Het nadeel is dat je dan weer de schitterende zonsondergang over het Blue Lake mist, net te laat. Maar misschien morgen.

Vanmorgen zijn we eerst terug gereden naar het strand om een rots te gaan bekijken die we in de informatiemap van het hotel vonden. Het was erg zoeken want er stonden van dat park geen wegwijzers maar met alle kaarten die we hebben zijn we er toch gekomen. Het regende licht maar toch de klim er naar toe gemaakt en het was heel apart. Het lijkt erg licht zand maar het is toch echt versteend, keihard dus.

Daarna weer terug via Adelaide want anders is het moeilijk om op de Dukes Highway te komen. Rare stad hoor met die Aussie drivers, ga je netjes met een enorme vrachtwagen een bocht om zit je ineens op de verkeerde weghelft, meneer draait niet een klein beetje binnendoor. Hij schrok er wel van maar wij nog veel meer, je hart zit boven je kop te kloppen ongeveer. 5 minuten later komt er een auto ineens over de streep heen en raakt onze spiegel, raam gaat open, kijkt even naar de spiegels, steekt de duim op en doei. Gelukkig geen krasje dus hebben we weer alle geluk.

Bij Mount Lofty zijn we een weg opgedraaid naar Eagle on the Hill. Prachtig landweggetje wat erg omhoog kronkelde en bovenop stond een huis met die naam. Weggetje maar verder gereden, we zaten potdomme in de regenwolken en even later zaten we weer op de Princess Highway. Het was een mooie weg maar we hebben geen plaatjes kunnen maken.

We zijn doorgereden naar Bordertown want daar is een informatie centrum. We dachten dat er dan ook wel iets te doen zou zijn. Nou nee dus. Alleen zitten er ergens op een omheind veld 20 witte kangoeroes en er is ergens een swamp. Maar we hebben weer een bed en we gaan zo het gehucht in om ergens te eten. Het is erg koud, 14 graden overdag en een beetje druppelen steeds. Maar het zal wel weer beter worden.

Oh ja, het kerstboompje zie je hier al overal. Iedereen is druk met de versiering.

Vanmorgen reden we weg en we moesten nogal zoeken in de auto naar het knopje van de ruitenwisser. Het regende namelijk. Wel was het eerst erg warm, ruim 25 graden. Maar later op de dag koelde het behoorlijk af.

Wat wel opvalt is dat er hier veel minder roadkill is dan op de Nullarbor. daar zag je niet anders en hier zie je nu en dan iets liggen. Bij een tankstation zag Henny erg lekkere gebakjes liggen dus daar hebben we er maar eentje van bij de koffie genomen, heerlijk.

Adelaide waren we vrij makkelijk door en toen zijn we naar een strandje gereden, Maslin Beach. Het was erg koud en winderig, shrinking noemen ze dat hier.

Dus zijn we doorgereden naar McLaren Vale en zitten nu alles te bekijken voor de volgende dagen.

We gaan zo naar een hotel een countermeal eten en dan zal het wel weer vrij vroeg naar bed zijn, of Harry Potter moet erg spannend zijn.

First of all we want say THANKS to Carol & Michael, the very friendly hosts of the Courtyard Motel in Port Augusta, when ever we come back we see you again!

Wat een stilte afgelopen nacht in vergelijking met de vorige. Maar slapen doen we altijd hoor al is het soms met oordopjes.

We zijn op ons gemak van Port Lincoln naar Port Augusta gereden. We hadden gezien dat in Port Lincoln nog een oude molen stond en daar zijn we even op geklommen. Mooi uitzicht over het stadje en de baai.

We moesten onderweg even narekenen of we met de benzine uit zouden komen maar dat lukte ook nog met die zuinige auto. De benzine is hier trouwens 40 ct. goedkoper dan op de Nullarbor dus  dat scheelt weer een biertje.

We zitten nu in Port Augusta en zetten zo alles weer op internet. We zitten binnen want het is zoals ze zeggen stinky hot. 35 graden en bewolkt.

Oh ja, HOERA we zijn rond!!!!!

Na de lange afstanden van de laatste twee dagen zijn we vandaag maar niet zoveel verder gegaan. We zijn via de kust van Eyre Peninsula naar Port Lincoln gereden en hebben daar maar weer een kamer opgezocht om te slapen.

Volgens de dame van het informatie centrum is hier heel erg veel te doen dus we hebben maar weer een hoop informatie mee naar het motel genomen.

Na het doornemen daarvan hebben we besloten om morgen verder te gaan richting Port Augusta want bijna alles heeft met vissen te maken. Die eten we geregeld maar om ze te gaan vangen zien we niet zitten. En natuurlijk zijn er een paar Nationale Parken maar die hebben geen verharde wegen dus voor ons niet te doen.

Onderweg vandaag was het wel weer wennen aan al de zijwegen, die had je op de Nullarbor helemaal niet. Het verkeer was wel weer veel minder. Zo nu en dan een caravan of een roadtrain dus veel rustiger dan de Nullarbor.

We hebben vanmiddag lekker in de kamer op bed gezeten en gaan vanavond vroeg slapen zodat we weer een beetje bijkomen.

De maaltijd aan de overkant was lekker en niet duur en het gesprek met een paar Nederlanders die hier al jaren wonen was ook weer gezellig.

De foto’s zijn van gisteravond in Ceduna en een grot die we onderweg hebben bezocht. De laatsten zijn het uitzicht vanuit onze kamer en bed.