Na douchen, aankleden en tandenpoetsen het hotel verlaten en naar een tankstation gereden voor een ontbijt en benzine. Alles gevuld en vol goede moed richting Adelaide gereden. Direct buiten Norseman stond een lifter en na even overlegd te hebben namen we die mee. Het is een Richard uit Engeland die al een jaar of 15 aan het rondtrekken is in de hele wereld. Erg leuk om mee te kletsen onderweg.

De Nullarbor is wel een belevenis, zeker het lange rechte stukkie van bijna 150 km. zonder bocht. Wel een paar kleine heuveltjes maar je ziet geen einde aan de weg.

Bij de eerste rotsen, Newman Rock, gingen we er af maar dat waren weer een paar stenen langs de kant met een klein rots plateau maar goed, we hebben het gezien. Ook Richard moest er hartelijk om lachen.

We zijn doorgereden tot Madura, dat is ruim 500 km. de Nullarbor op en zitten nu in het Madura Pass Oasis Motel. Niet eens duurder dan langs de kust. We hebben fish & chips gegeten, dat kost maar een derde van een maaltijd van het menu. En we hebben de tank een beetje bijgevuld. De benzine is hier 15 ct. duurder dan in Norseman en volgens de dame van het infocentrum daar is de pomp die we morgen als eerste tegenkomen weer veel goedkoper. We zullen wel zien.

Om zes uur werd Piet wakker en na een snelle douche en ontbijt waren we klaar om te vertrekken. Onze lifter stond ook al klaar dus die hebben we nog maar een dag meegenomen. Omdat er onderweg heel weinig te zien is rijd je maar en rijd je maar. Wel hebben we bij het eerstvolgende pompstation de tank volgegooid, dat was 20 ct. per liter goedkoper dan gister!

Onderweg kwamen we achter een heavy load te zitten met alle toeters en bellen. Maar na een kleine kilometer kwamen we weer bij een nood airstrip op de weg van RFDS en de hele zaak ging aan de rechterkant rijden zodat we de twee enorme trucks konden passeren en de begeleidende voertuigen. Dan ben je blij met de Flying Docters.

Na een paar kilometer zagen we een foto punt dus wij er weer af. Er was niet veel te zien dus met een rotvaart terug naar de highway om de roadtrain voor te zijn en dat lukte, net voor de politie auto konden we de weg opdraaien.

Na nog een 150 km. zijn we iets gaan eten en daar stopte die hele karavaan ook dus niets aan de hand. Piet voelde zich nog steeds lekker dus we besloten door te kachelen naar Ceduna en daar zitten we nu in de plaatselijke Golden Chain te internetten, gratis en voor niets. Onze lifter wilde graag door naar Adelaide die is verder getrokken. Het was gezellig om met een leraar Engels te keuvelen hoor.

We gaan zo lekker eten maar dat kan pas na half zeven, geen punt want we moesten gister de klok 45 min. vooruit zetten en vandaag 1 uur en 45 min. Dus honger hebben we nog niet. Eerst een biertje en dan lekker de benen strekken. 1200 km. in twee dagen is veel, zeker met een gemiddelde van 101,8 km. per uur.

Vanmorgen hoorde Henny al erg vroeg veel verkeer langskomen. Dat klopte want de jaarlijkse braderie werd in het dorp gehouden. Het was er erg druk. We zijn met een rustig gangetje naar Norseman gereden en hebben ons laten informeren over de situatie op de Nullarbor. Onderweg nog naar een grot gereden die aangegeven stond langs de weg maar dat was niet echt de moeite waard, maar we hadden tijd genoeg dus vooruit maar.

Boodschappen doen kon vanmiddag niet meer maar we slaan morgenvroeg wel in wat we nodig hebben, de super zit recht tegenover ons hotel. We hebben een kamer met een koelkast, wastafel, kast, 2 stoelen, een tafeltje, een tv en een bed. We kunnen zelfs geen koffie maken of brood roosteren. De koelkast blijft alleen dicht als er een stoel voor staat maar het werkt.Toilet en douche verderop in de gang en een echte ladies room nog verder weg. Maar we zullen ongetwijfeld goed kunnen slapen. We hebben een fan, airco en voor de zekerheid ook een kachel dus alles is mogelijk hier.

Norseman is een echt mijnwerkers dorp, je ziet geen mens op straat maar wel in de hotels en clubs. We hebben gegeten in de The Mines and Norseman Workers Club. Countermeal dus niet duur maar erg goed. Puree met gehakt en wortels/boontjes. Je kon ook rijst kiezen en dat was het. Zelf opscheppen en een biertje aan de andere bar halen. Maar het was lekker.

We hebben vanavond heerlijk op de veranda voor onze kamer gezeten om nog een slaapmutsje te drinken en gaan zo ff plassen en naar bed. Morgen gaan we beginnen aan de Nullarbor!

Gisteravond zijn we na het eten nog even gaan wandelen om alles weer te laten zakken. We hadden ovengebakken aardappels, slabonen en een kipburger. Lekker en voedzaam. We moesten nog iets bekijken en dat was ook weer mooi en verrassend. Een soort studerende Wave Rock. Als we over een paar duizend jaar terugkomen is dit stuk waarschijnlijk ook een volwassen Wave.

Onderweg zagen we zowaar een slang over de weg kronkelen en na een snelle draai wist Henny hem ook nog op de foto te zetten. We kwamen weer door een enorm uitgestrekt graan gebied en je moet toch wel vaak erg goed opletten met autorijden. Er kan zo maar na een uurtje een tegenligger aankomen. Na Hyden de cruiscontrol aangezet en na 170 km. pas weer een pedaal aangeraakt omdat we een dorpje naderden

Maar toen we weer op de 1 kwamen werd het ook weer iets drukker. Esperance is een kleine kustplaats die in het weekeinde helemaal vol zit met gasten die allemaal de scenic drive rijden langs de kust. Erg blauw en turkoise water met witte strandjes waar je bijna niemand ziet. Maar het is mooi om te zien en langs te kachelen. Het is ook te koud om te zwemmen, 21 graden, lekker warm water maar koude en harde wind.

We wilden informatie halen over de komende reis over de Nullarbor maar de VVV was al dicht, gaan we dus morgen maar doen.

Vinden Amber en Kimberly de kadeautjes mooi?

Morgen gaan we naar Norseman en maandag beginnen we aan de Nullarbor. Daar hebben we vrijwel zeker geen gsm en internet dus het kan enige dagen stil blijven aan deze kant.

Vandaag, vrijdag 5 november konden we weer eens lekker uitslapen. Zeven uur koffie gezet en ontbeten en daarna even naar de wave gelopen. Is maar 30 meter van onze cabin. Daar hebben we een kleine wandeling naar Hippo’s Yawn gemaakt. Het lijkt echt op de opengesperde bek van een nijlpaard. Onderweg struikel je hier gewoon over de Bobtails, die met die blauwe tong.

In de auto gestapt en naar een andere rotspartij gereden. Een grot met tekeningen van aboriginals maar die waren erg onduidelijk. We hebben een wandeling gemaakt van 1,5 km. langs de rots waar wat waterholes waren. Onder de rotsbodem moet ook een enorme hoeveelheid water zitten.

Daarna even overlegd of we nog een derde wandeling gingen doen en toch maar besloten van wel. Koekjes opgehaald uit de auto en op pad.

Een fantastische klim naar boven over de rotsen. Je zag verderop een bordje staan en daar moest je heen zien te komen, geen uitgezet pad maar klim er maar op de makkelijkste manier heen. Toen we aardig hoog zaten keek Henny een keer om en die schrok zich rot. Zo hoog en zonder pad of houvast. Maar het was schitterend, zeker toen we helemaal boven waren en rondom een uitzicht hadden over de enorme graanvelden, zoutmeren en bossen. Een prachtig uitzicht en de moeite dubbel en dwars waard. Oh ja, de foto met die scheve horizon waar we bijna omvallen komt omdat de camera op een rotspunt lag, we waren NIET dronken of zo.

En toen weer zien dat we naar beneden kwamen dus maar weer de eenvoudigste route naar het volgende bordje vinden. Maar echt mooi en behoorlijk inspannend.

We hebben net de middagmaaltijd op en gaan zo het dorp Hyden in om te zien of we daar kunnen internetten, de Pielink die hier staat is Out of Order.

We zitten nu in het Telecenter van Hyden met een snelle satalliet verbinding, dus de plaatjes komen er ook aan.

We hadden gisteravond uitgerekend dat het naar Hyden bijna 450 km. rijden was. Dus op tijd vertrokken. Onderweg kronkelden er een paar slangen over de weg en ook een dingo die rustig in het zonnetje lag maakte benen toen wij er aan kwamen. We reden door een klein dorpje en daar was zoals in elk plaatsje een school met de bijbehorende schoolzone. Maximum 40 km/uur. Gelukkig reden we ook niet harder want ze stonden met een radargun te controleren.

We hebben vandaag weinig anders gezien dan graanland. Na Albany ben je vrij snel bij de Stirling Ranges en daarna begon het graan. Meer dan 150 km. links en rechts alleen graanvelden, zover je kunt kijken. Nu en dan een klein dorpje met een graan overslag, een roadhouse en een mechanisatie bedrijf. Echt ongelooflijk veel graan.

Bijna bij Hyden is een groot zoutmeer en toen we daar een plaatje maakten kwam er een ander stel aan die ook een plaatje maakten. Beetje aan de praat, dat gebeurd hier makkelijk, en die vertelde dat de dirt road naar Hyden helemaal verhard was. Dat scheelde dus een kleine 120 km. rijden.

We waren dus om twaalf uur en hebben een cabin voor twee dagen gehuurd, vlak bij de waverock. En dat is een ontzettend raar maar ook indrukwekkend gezicht. Het lijkt ook gewoon een golf, heel apart. Je zou zo een surfplank pakken en er op klimmen.
Het is nu ruim 33 graden dus we zitten binnen met een biertje en de airco aan want buiten wordt je opgevreten door de vliegen. Het is bewolkt en 33 graden.

We eten vanavond weer eens uit Henny’s keuken en dat is heerlijk eten.

Toen we bijna naar bed gingen begon het toch te regenen en daar koelde het heerlijk van af.

Ik ben inmiddels al weer 2 dagen in Nederland. De terug reis ging voorspoedig en was redelijk fit bij aankomst in Nederland. Ik heb altijd een hekel aan die lange vliegreizen maar voor vertrek uit nederland heb ik bij de huisarts een paar slaappillen bezorgt en dat helpt. Ik ben niet meer zo gebroken als andere keren.

De dagen in Yanchep waren leuk. Ik heb de hele familie gezien en kunnen bij praten. Mij oom en tante wonen 5 minuten lopen van het strand dus heb me daar opperbest vermaakt. Voor al mijn oom en tante waren super zal de tijd daar dus nier snel vergeten.

Oja Henny en Piet die groot boom in Pemberton daar ben ik jaren geleden wel naar boven geklomen. Inderdaad erg hoog maar wat een uitzicht daar boven. Maar ja toen had ik nog een grijze haren 😉

Vanmorgen redelijk vroeg vertrokken. We hadden weer de pech dat er onderweg een waterval die we bekijken wilden was afgesloten. Maar aan de andere kant huppelde er een konijntje heel vrolijk voor de auto de weg over.

We hebben in Denmark de boomtop wandeling gedaan. Een looppad tussen de boomtoppen 40 m. boven de grond. En dan moet je nog omhoog kijken naar de toppen van deze enorme kachelhoutjes. Erg indrukwekkend om te doen.

Verder nog een wandeling naar een paar andere reuzen die aan de onderkant gespleten waren en zo breed zijn dat je er onderdoor kunt lopen. Daar moeten natuurlijk plaatjes van worden gemaakt en die staan als het goed is op de site.

Toen doorgereden naar Albany, daar hebben we eerst onderdak gezocht en daarna zijn we naar Cable Beach, The Gap en de Natural Bridge geweest. Henny’s oma was daar ook geweest en dat was voor ons heel herkenbaar.

We zijn ook bij een fotozaak geweest die de contacten van de groothoeklens even schoongemaakt heeft maar dat helpt niet. Volgens de beste man moest het aan de camera liggen, die maakte een heel ander geluid dan de Canon 500D die hij gebruikte om de lens te proberen.

We zijn een hapje gaan eten en zitten nu lekker uit te rusten, morgen gaan we weer verder.

Gister is Marcel terug gevlogen en we kregen bericht van hem dat hij op Schiphol was. Hopelijk smaakt de bruine boterham met kaas hem erg goed.
Wij zijn naar een arboretum gereden maar dat was alleen een weggetje door het bos. Er stonden veel verschillende bomen maar geen uitleg en het was een erg slechte weg. Kuilen en gaten en erg stuiven. Maar je ziet toch weer eens wat anders.

Na de middag hebben we het treintje genomen wat hier vroeger reed. Dat ging een eind het bos in en er was veel uitleg over de verschillende bomen en begroeing. De trein zelf reed hier nooit maar kwam uit Perth en is omgebouwd zodat deze zelfstandig op diesel kan rijden. Het piept ook aan alle kanten maar dat komt dat er geen differentieel in de assen zit. In een bocht moet het ene wiel verder dan het andere wiel en dat gaat dus niet, vandaar het gepiep.
 
Tijdens de twee stops hebben we een kleine wandeling gemaakt. De eerste ging naar de Cascades waar we gisteren vanaf de weg niet naar toe konden. Ook hebben we een Karri Tree bekenen die 250 jaar oud is en deels weggebrand. Indrukwekkend mooi. Deze Karritrees groeien alleen in gebieden waar minstens 750 mm. regen per jaar valt, dus we hebben geluk dat het droog is toch?
En toen weer terug naar ons appartement om een VB’tje te halen, het is erg warm hier. Maar niet getreurd, morgen wordt het weer warm.

Augusta hebben we verlaten en we zijn vandaag naar Pemberton gereden. Er moet hier veel te zien en te doen zijn dus we hebben voor twee nachten een kamer geboekt.
Onderweg zie je dat het landschap weer helemaal anders wordt. Het gras is erg groen en je ziet geen Banksia’s meer maar wel veel eucaliptus bomen. Soms kilometers lange stukken productiebos die netjes in rijtjes staan zoals bij ons de dennen. We zagen nog een paar voddenbalen onderweg die rustig stonden te grazen en we hebben een waterval bekeken. Dat was niet echt een val maar meer een kabbelend beekje dat van de rotsen af liep.
 
In Pemberton zijn we eerst naar de Gloucester Tree gereden, dat is een Karritree van een meter of zestig hoog. Die werd vroeger gebruikt als uitkijkpost voor bosbranden en je kunt als je wilt langs de ijzeren pinnen omhoog klimmen naar het uitzichtplatform. Dat laten we maar aan de jongeren over die er zo inklimmen. Karritrees kunnen tot 90 meter hoog worden en hebben bijna kaarsrechte stammen. Erg indrukwekkend als je er zo onderstaat.
 
Verder reden we nog een scenic drive op maar die werd na een paar kilometer ineens onverhard. We zijn nog een stuk doorgereden maar het werd niet beter dus zijn we maar omgedraaid. We zagen nog een wegwijzer naar Cascades maar 100 m. verder stond dat deze waren afgesloten vanwege renovatie. Hebben wij weer.
 

Zo ben op de weg terug en ben op de tussen stop in Singapore. Ik was nog graag in Australie gebleven voor een maandje. Maar ja iemand moet het geld verdienen . In Perth ben ik het vliegtuig in gestapt en zag daar een echtpaar en die kwamen me erg bekent voor maar kon ze nog niet plaatsen. In het vliegtuig pas wist ik waar ik ze gezien had. Onderweg tijdens onze trip in de pilbara en wel in karijnie np ze stonden tegen over ons. Ze waren onder weg naar Londen voor familie bezoek. Zo wordt de wereld wel heel erg klein.

 Zo nu naar de gate. Heb lekker een biertje gedronken hier in Harry’s bar. Een bar die buiten is waarbij over het vleigveld kijkt en de vlkiegtuigen kunt zien vertrekken erg leuk. Het biertje smaakte overigens erg goed.

Nou Pa en Ma ik kom er aan !!!!!!!!!!