De wekker liep om  zeven uur af en we hebben ons gewassen en aangekleed. We wilden de spullen in de auto gaan pakken en toen zag Marcel dat van het linker portier de ruit er uit geslagen was. Nou ja, nergens aanzetten dus en naar de receptie om de politie te bellen. Dat duurde even en de eigenaar van het hotel kwam zijn spijt betuigen en vertelde dat het acht jaar geleden was dat er een inbraak was geweest. Hij bood ons voor de schrik een gratis uitgebreid ontbijt aan. Na een half uur was de politie er en bleek dat er alleen een slab (30 blikjes) bier gestolen was. Als aboriginals bier zien is dat voor hen hetzelfde als een pot gouden dukaten. Alles is opgeschreven en meer kan de politie er ook niet aan doen. We zijn wel erg blij met onze extra verzekering die dit soort ellende allemaal dekt. Na vertrek van de politie Britz gebeld en we werden direct doorverwezen naara een bedrijf waar de ruit kon worden gerepareerd. De ruit was in voorraad en het zou met een uurtje klaar zijn. Dat klopte, we hebben in de stad een kop koffie gedronken en daarna zijn we met een nieuwe ruit maar zonder bier vertrokken, de slijter gaat pas om twee uur open.

We zijn rustig richting Hermansburg gereden om een permit te halen voor de Mereenie Loop. Diwe kost maar twee dollar twintig dus dat is niks. We zijn via een echt hobbelpad alleen geschikt voor vierwiel aandrijving naar Palm Valley campground gereden. Prachtige bushcamping midden in de ongerepte natuur. Alleen een toiletgebouw en een kooktoestel annex barbeque, meer is er niet. In een bak liggen inschrijfformulieren die je invult, geld in de envelop steken en de envelop in een sleuf in de paal steken, klaar. Jammer dat we niet alleen bleven maar het was er erg mooi en rustig. Henny en Piet in de daktent en Marcel in de puptent op een soort tafel. In de ochtenduren werd het zelfs koud.

We hebben net de Mereenie Loop gedaan, een erg mooie weg dwars door de Mc Donnel Ranges, een berg en woestijngebied. Erg mooie uitkijkjes en fantastische vergezichten. We zitten nu in het Kings Canyon Resort en hier draaien ze je echt een poot uit. Tien minuten internet is twee dollar en de diesel is duurder dan ooit. Je kunt alleen surfen en verder niets. Dus hebben we dit in de Dorm ingetikt en nu zitten we in het internetcafe om het op de site zetten. Een Dorm is een ruimte met bedden, koelkast en snelkoker. Douche en toilet in een gebouw buiten voor gezamenlijk gebruik. En als het erg druk is proppen ze er net zoveel mensen in totm alle bedden vol zijn. Gelukkig is het niet druk dus we zullen wel met ons drieen blijven.

Fijn te horen dat Amber het goed doet op school en Tonny van harte gefeliciteerd met haar verjaardag.

Bellen lukt niet, alleen email en internet. Mobiel bellen en radio alleen in de buurt van grotere plaatsen.

Spelfouten voorbehouden, we zullen zodra de mogelijkheid er is de plaatjes en de routegegevens opsturen!

Verder is het nog steeds HEET !!!! en HEERLIJK hier.

We zijn niet naar de Gorges geweest omdat daar maar heel weinig water in staat en de tocht niet ver kan gaan, je ziet dus weinig en dat is een beetje jammer. We zijn direct gaan rijden en onderweg nog wat plaatjes gemaakt van een lege Stuart Highway, Henny heel vrolijk naar de camera zwaaien maar de Australier die langskwam stond meteen op de rem. Als je hier iets hebt of ze denken dat je om hulp zwaait stoppen ze direct om eventueel te helpen. Maar we reden vrolijk verder naar Mataranka, het favoriete plaatsje van Henny e onderweg verwonderden we ons eigenlijk over het grote aantal Belgen wat hier rondrijd. En inderdaad, het is een plaatsJE. Direct aan het begin van de bebouwing was een tankstation en daar hebben we de tank volgegooid uit een rokende pomp, de opmerking van de dame achter de kassa was alleen ‘Dont worry’ dus het was kennelijk normaal. Dan ga je afrekenen en ben je een half uurtje verder want de dame was al eens in Nederland geweest dus praat je even gezellig. Heel leuk en ontspannen. We zouden er ook een ontspanningsdag van maken want dat heb je nu en dan wel nodig. We zijn verder gereden om een cabin voor de nacht op te zoeken en toen we in de tweede versnelling zaten waren we Mataranka door. Maar een stuk verder ligt Mataranka Homestead Resort, een mooi park waar we een cabin hebben voor de nacht, heerlijke bedden en gekoeld. Het is hier toch gevoelsmatig veertig graden en erg vochtig. We drinken met ons drieën een kleine tien liter water per dag (over het bier praten we maar niet). Bij de camping is een warmwaterbron waar je heerlijk kunt vertoeven en waar duizenden vliegende honden in de bomen hangen, het lijken net kokosnoten maar die vliegen niet. Alleen als je dichtbij komt dan ruik je het verschil, die beesten stinken behoorlijk. Maar ze fungeren voor het bos als de bijen in Nederland voor de bloemen, ze drinken nectar en bevruchten dus de andere bomen.

We hebben vanmiddag ook weer lekker in de bron gelegen en toen we terugliepen naar de cabin stak er weer een Walibi over. Vanavond hebben we weer een heerlijk maaltijd genoten. We eten heel lux en dat doen we met drie man voor een euro of vijfendertig. Het is erg lekker klaargemaakt en het vlees steekt aan alle kanten over je bord heen. Gelukkig hebben we geen weegschaal bij ons. Morgen gaan we niet te laat weg en willen dan in twee dagen doorstomen naar Alice Springs. De kapotte spiegel kost ons toch wat extra tijd. Terug in de cabin hadden we nog iets uit de auto nodig dus Henny loopt daar naar toe in het donker. Komt er uit de open laadbak van de auto naast de onze ineens een rauwe stem. Henny stijf van schrik. Het was een Aboriginal die van zijn baas in de laadbak mocht slapen. Aardige man die nog even een praatje kwam maken met ons. Slecht te verstaan maar hum hum en zo doen wonderen.

Zondag 18-11. Henny en Piet hebben niet zo goed kunnen slapen omdat de airco nogal lawaaiig was en we konden er niet goed bij om hem uit te schakelen, dan moesten we op Marcel’s bed klimmen en die sliep zo lekker. Ook nu weer een enorme regen en onweersbui in de nacht maar goed, we zitten droog. Redelijk vroeg opgestaan, ontbijtje uit de auto en vertrokken naar het zuiden.

Bij Daily Waters zijn we er even af gegaan voor een kop koffie. Een hartstikke leuke pub waar van alles aan de muren hangt, van bh’s en slipjes in alle maten en uitvoeringen tot bankbiljetten uit elk denkbaar land. Heel leuk in de middle of nowhere.

Doorgereden en in Dunmarra hebben we gegeten, een bacon and eggs voor ons alle drie. Was lekker en meer dan genoeg. We hebben niet zo lang gezeten want we willen vandaag aankomen in Tennant Creek. We zijn nog een keer gestopt om water in te slaan, ook in een gat van niks en dan weten ze wel wat ze willen hebben. Drie flessen van anderhalve liter voor veertien dollar. Maar goed, zonder water kun je hier beslist niet. Je ziet onderweg een enorme verandering van landschap, van bomen veranderd het in lage begroeiing en soms een uitzicht tot in het oneindige. Je kunt soms de weg zien tot aan de horizon, in de spiegels ook de weg tot aan de horizon en op dat hele stuk zie je geen auto, laat staan een fietser, die zie je eigenlijk alleen maar in de plaatsjes. Ook zie je geen huizen of andere bebouwing. Wel veel doodgereden kangaroes en koeien langs de weg, meestal met een paar roofvogels die zich aan de resten tegoed doen. Soms denk daar woont iemand, je ziet een gebouwtje staan met wat zonnepanelen maar dat is de stroomvoorziening voor een repaeter of een radio heater. Dat zijn versterkers voor het telefoon en radioverkeer hier. Om vijf uur kwamen we aan in Tennant Creek en hebben een motel gevonden. We hebben in het restaurant gegeten. Stel je voor een bord van vijfendertig centimeter doorsnee. Daar ligt een stuk vlees op wat er net niet overheen steekt, daaronder ligt nog zo’n lap en daaronder de in de schil gekookte aardappelen en wat groente. Dat is echt buffelen hoor, dat krijg je zowat niet weg.

We gaan vroeg slapen en hopen morgen in Alice Springs weer een spiegel op de auto te krijgen en ook weer eens te kunnen internetten. Hier is wel internet maar de kaartjes met toegangscode waren uitverkocht.

Maandag 19-11. De tijd gaat erg snel. Piet had afgelopen nacht last van diarree maar verer alles goed hier in Down Under. De airco maakte nogal wat lawaai dus die hebben we uitgezet. We slapen toch wel al is het achtentwintig graden in de kamer. Het voelt zelfs aangenaam omdat de luchtvochtigheid toch al langzaam minder wordt. We zijn vroeg opgestaan want we willen vandaag in Alice Springs aankomen. We zijn om acht uur gaan rijden en met de drukte hier op de Stuart Highwaay schiet het ook lekker op. De eerste dertig kilometer hebben we geen auto gezien, zover als je voor en achteruit kunt kijken niet. We komen op dit stuk van de Stuart niet zo veel roadtrains tegen als op het eerste stuk. Wel wordt de vegetatie lanzaam maar zeker lager en minder massaal Je ziet steds meer droge rode aarde tussen de planten. Veel is er niet te zien tussen Tennant Creek en Alice Springs, eigenlijk alleen Devils Marbles. Maar daar kijk je dan ook je ogen uit. Niet te geloven dat deze enorme knikkers door erosie zijn gevormd. Prachtig om te zien. We hebben getankt en gegeten bij Ti-Tree roadhouse. Nou die maakt wel misbruik van de situatie. De diesel is daar VIJFENTWINTIG cent duurder dan we tot nu to hebben betaald. Maar het eten was goed. Vlak voordat je in Alice Springs aankomt ga je over de Steenbokskeerkring. Langs de weg staat een grote paal met en wereldbol er op en op d weg een streep, daar ga je de tropen uit en kom je in de drogere warmte. Jawel, warmte. Het blijft gewoon tussen de dertig e veertig graden maar de luchtvochtigheid is beduidend lager. Maar we blijven gewoon water drinken hoor en als we een kamer hebben opgezocht een biertje voor het eten en zo. Om een uur of drie waren we in Alice Springs en we hebben eerst en onderkomen geregeld, het Elkira motel. Grote kamer met twee kingsize bedden. Daarna zijn we naar Britz gereden. Het verhaal van de spiegel verteld en na veel bellen kwamen ze er achter dat de spiegel in ieder geval niet was waar hij zou moeten zijn. Maar de jongedame achter de balie maakte zich helemaal niet druk en ging verder bellen. Ze belde naar een bedrijf in de buurt en daar was het glas voor de spiegel op voorraad. Dat hebben ze opgehaald en het werd netjes voor ons gemonteerd. De band van het daktentje ging ook steeds los onderweg en dat is lastig. Nu was hij zelfs afgebroken dus we hebben het klittenband maar aan elkaar geknoopt. Je voelt je echt niet lekker als je langs de kant staat om die band vast te knopen en er komt een roadtrain met 130 km. Per uur langzeilen. Maar de band is er af geknipt en er zit nu en touw omheen. Het tentje zal er wel niet afwaaien. Gelukkig is de auto weer compleet en gaan we morgen zien of we de Mereenie Loop kunnen rijden richting Uluru of Ayers Rock.

Wees maar blij dat we allerlei capriolen uihalen met kabels, stoelen, tafels en nu zitten we ergenes in de tuin, maar jullie hebben weer iets te kijken en het blijft hier ook leuk hoor, vooral de route via google.

Nb, vanavond hebben we hier gegeten.

Donderdag 15-11 erg vroeg opgestaan om de boottocht over Yellow Waters te doen. Ontbijten doen we als we terugkomen om negen uur. Het was iets bewolkt weer maar droog en erg benauwd. De boottocht is erg mooi, veel vogels en krokodillen om te fotograferen. De begeleider weet precies waar de verschillende vogels zitten. Een erg mooie tocht met veel mogelijkheden om mooie plaatjes te schieten. Na terugkomst hebben we ontbeten en daarna de tenten opgeruimd, Marcel sliep onder de klamboe maar voor de zekerheid hadden we zijn tentje ook opgezet. Doornat van het zweet ben je na vijf minuten. Na het inpakken zijn we richting Jim Jim Falls gegaan. Dat gaat over een onverharde weg van zeventig kilometer en daarna moet je nog een kilometer of vijftien over een echte track. Keien, water tot de deuren en mul zand alles is aanwezig. Maar het was de moeite waard om te doen. Marcel heeft de heenweg gereden en Piet de terugweg. Die was trouwens zo handig om de spiegel aan gort te rijden tegen een boom. Verder niets maar je schrikt je wezenloos. Nou ja, morgen maar naar Britz bellen hoe dat moet met de reparatie. Jim Jim falls is erg mooi om te zien, alleen komt er nu geen water naar beneden. In het regenseizoen val er zoveel water dat het hele gebied zo maar een meter onderwater komt te staan. Daarom is het park ook niet het hele jaar open. We zijn ook bij de Twin falls gewest maar daar kun je alleen via een lenge wandeling of een bottocht heen. Dat zagen we met dit weer niet echt zitten. We zijn dus na dit avontuur terug gereden naar Cooinda en zijn doorgereden naar Pine Creek. We hebben even geaarzeld of we in Mary River zouden ovenachten maar we zijn doorgereden. Was er in Pine Creek bijna geen kamer te vinden. Onderweg er naar toe betrok de lucht en nu we hier p de kamer zitten valt er weer een tropische regenbui met zwaar onweer. We hebben ontzettend lekker gegeten. Een stuk kalfsvlees wat over de rand van je bord heen steekt met salade en patat. Erg lkker en erg goedkoop. Morgen gaan we eerst bellen over de kapotte spiegel en daarna richting Mataranka.

Vrijdag 16-11 hebben we eerst Britz gebeld over de kapotte spiegel. We zouden naar de Toyota in Katherine moeten om hem te laten repareren. Dus alles ingepakt en na een erg lekker ontbijt op weg gegaan. Onderweg hebben we de Edith falls bekeken. Daar kwam wel water naar beneden en via het riviertje komt dat uiteindelijk in de Katherine River terecht. Toen door naar Katherine en naar de Toyota garage. Daar konden ze ons niet helpen, we moesten maar doorrijden naar Alice Springs, daar zou er wel eentje op voorraad zijn. We moesten nog wat boodschappen en die hebben we gedaan, en daarna hebben we ng maar even met Britz gebeld over de spiegel. Die verwees ons naar een ander bedrijf in Katherine. Daar naar toe gereden en eerst zou het een half uur duren, maar later bleek dat de spiegel niet in de plaats was dus die zal morgen komen. We worden om tien uur verwacht. Hopelijk klopt het want het rijd toch lastig. Dus zijn we maar naar Katherine Gorge gereden en zijn daar gaan eten. Zodra je een broodje op tafel legt komen de vogels gezellig bij je zitten en moet je ze met de hand wegjagen of ze eten je broodje op voordat jij zover bent. Erg mooie vogels zijn er hier en ze eten bij de picknickplaats zelfs uit je hand. Iedereen zegt altijd dat de eerste kangaroe die je ziet een dode is. Wij zagen in Litchfield al een stuk of zeven kangaroes en op weg naar de Gorge zagen we inderdaad twee dode kangaroes. Maar het leukste was dat we bij de picknickplaats een kleine kangaroe zagen zitten op tien meter van ons af. Het was Wallabi met een jong in de buidel. We zijn van plan om morgen na de reparatie van de auto een boottocht te gaan maken naar de Gorge en daarna rijden we door naar Mataranka. Henny moet dat persé gezien hebben. We zitten nu in de Knotts Crossing Resort in een kleine cabine met airco, twee zwembaden waarvan eentje met clooor en KOUD water en een tweede met zout en KOUD water en we gaan straks eten in de bistro en daarna proberen we dit op internet te krijgen met eindelijk weer een paar plaatjes en de GPS data.

We vinden het ontzettend leuk om alle reacties te lezen als we weer eens internet hebben, we lezen ze met plezier en waarderen het heel erg om iets van jullie te horen. Ga vooral door en nogmaals dank allemaal.

Even een korte versie van wat er gebeurd is de laatste twee dagen. We zitten op een camping met internet access maar geen USB mogelijkheid, de plaatjes en gps data komen dus later.

We hadden heerlijk geslapen in de cabin in Batchelor en we hebben alles ingepakt. Het enige probleem was dat de accu weer bijna dood was. Gelukkig bij een laatste poging sloeg de motor aan dus we konden vertrekken. We zijn maar terug gegaan naar Darwin omdat dat maar een honderdtien kilometer weg was en bij Britz het terrein opgereden. Daar werd zonder enig probleem de accu vervangen. De monteur die dit deed liet wel blijken dat dit veel eerder had moeten gebeuren maar ja, wie weet dat als je de auto ophaalt.

Na een kwartiertje sleutelen was het gebeurd en zijn we vertrokken richting Kakadu park. Op de weg daarheen kom je bij Adelaide river een mogelijkheid tegen om met een boot de rivier op te gaan. De bestuurder houdt dan aan een hengel een stuk vlees van een pond of zo boven het water en je weet niet wat je dan ziet. Levensgrote krokodillen die tot hun staart uit het water komen om dat stuk vlees te pakken waar het bot gewoon inzit. Je hoort het kraken als de kaken op elkaar gaan. Een fantastisch gezicht maar ze zijn wel heel erg dicht bij met die verrekt scherpe tanden.

Ook roofvogels kwamen in duikvlucht een enorm stuk vlees van die hengel afhalen. Prachtig. Zodra het mogelijk is komen de plaatjes die kant op.

Daarna zijn we doorgereden naar Jabiru en hebben daar een camping opgezocht. Het was verschrikkelijk warm en we hebben allemaal slecht geslapen. Gelukkig begon het in de vroege morgen heel iets te regenen. We zijn eerst naar Ubirr gegaan om daar de rotstekeningen te bekijken van de aboriginals, erg interessant om te zien. Verder nog doorgeklommen op de rotsen om van het prachtige uitzicht over de wetlands te genieten.

Daarna hebben we nog een Billabong gevonden, een soort ven, maar dan groter. Je wilt niet weten hoeveel vogels je daar ziet. Oh toch wel, nou ongelooflijk veel hoor.

De Noorlingierock zijn we wel geweest maar de wandeling was meer dan een kilometer en dat was te gek, de gevoelstemperatuur is vandaag 42 graden en erg vochtig. We hebben een foto van het bord gemaakt en zijn doorgereden naar Cooinda, we staan weer op een camping met een beetjes schaduw, hebben lekker in het piswarme water van het zwembad gelegen en hebben heerlijk gegeten voor weinig geld. Morgenochtend moeten we erg vroeg op want we doen dan de Yellow waters tour. Kwart over zes moeten we bij de bushalte staan, maar het schijnt errug mooi te zijn. Jullie horen zo spoedig mogelijk meer en zeker de plaatjes en gps proberen we zo spoedig mogelijk omhoog te gooien.

We zijn om half vijf plaatselijke tijd in Darwin geland. Per pendelbus naar het hotel gegaan en direct het bed in gedoken. De wekker op negen uur gezet en dat was moeilijk wakker worden. Na het ontbijt zijn we Darwin even ingelopen. Het is hier ook zeker vijfendertig graden maar iets minder vochtig dan in Singapore. Maar het blijft gewoon heet. We hebben wat boodschappen gedaan(Piet kocht een firewirekabel voor de laptop waar geen firewire op zit, gelukkig namen ze de kabel terug), hoeden gekocht in een winkel waar een Nederlands meisje werkte op een visum voor een jaar en een broodje gegeten en zijn daarna bij het zwembad van het hotel gaan liggen.

Om een uur of zes zijn we naar Nederland gaan bellen maar dat lukte eerst niet. Verkeerde code gebruikt. Later lukte het wel en hoorden we dat opa in het ziekenhuis lag. Gelukkig gaat het alweer iets beter met hem en we hopen dat hij maandag weer naar huis mag.

We hebben lekker in een restaurant zitten eten, erg lekker en meer dan genoeg. De serveerster was een Nederlandse die voor een jaar in Australië zat.

Zondagmorgen niet al te laat opgestaan en in de stad een vers broodje gescoord als ontbijt. Daarna de bagage ingepakt en in bewaring gegeven in het hotel en met een taxi naar Britz gegaan om de auto op te halen. Nou, dat is een beste bak. Een Toyota Landcruser die lekker hoog op de wielen staat. Na uitleg over van alles zijn we op pad gegaan naar het hotel om de bagage op te halen. Dat valt tegen om in de auto te krijgen zeg. Volgens de man bij Britz was er richting Litchfield nog een supermarkt open. Als we daar de boodschappen kunnen halen kunnen we ook op weg. Bij de supermarkt kwam Marcel er achter dat er geen beddengoed bij de kampeeruitrusting was geleverd, dus wij weer terug naar Darwin. Slaapzakken en lakens in de auto gepropt en toch op pad gegaan richting Litchfield. Dat hebben we gedaan via een dirtroad van 97 kilometer lang. Toen we daar even bij de Wangi Falls keken begon het te regenen en te onweren. Echt enorme donderslagen en je zag geen hand voor ogen. We moesten eerst een camping zoeken dus wij verder gereden en het werd vrij snel weer droog. We kwamen terecht op ‘Litchfield Tourist Camper and Van Park’. Daar een plaatsje gezocht en voor de eerste keer het daktentje opgezet. Dat viel best mee en het tentje van Marcel was erg smerig maar na uitkloppen viel het opzetten ook wel mee. We hadden net de tenten staan toen er een echt tropische regenbui losbarstte. Je ziet geen tien meter ver, zo hard regent het dan. We waren blij dat alles stond en dat we onder een afdak konden zitten waar je normaal de auto onder zet. Zaten we zo te kijken is er iemand zo leuk om te gaan slippen met zijn auto, de hele tent zat onder de modder. Na veel excuses van de zus van de dader hebben we de tent maar afgespoeld. Maar koken werd niets met al dat water dus we zijn maar naar de kantine gegaan en hebben daar een steak gegeten. Niet duur maar wel goed. We hebben daarna nog lekker buiten gezeten bij het licht van de meegeleverde tl lamp. We zijn niet te laat naar bed gegaan en zijn redelijk snel in slaap gevallen. We werden op een gegeven moment wakker van de warmte maar zijn toch wel weer ingeslapen. Om half negen werden we wakker, Marcel was al eerder wakker geworden en had al een kangaroe gezien. We zijn gaan douchen en hebben meteen maar het kampeer gasstel schoongemaakt omdat dat echt vies en vet was.

We hebben alles in gepakt en toen bleek dat de auto niet wilde starten, accu leeg. Waarschijnlijk door het gebruik van de lamp de vorige avond. Maar de man die onze tent smerig had gemaakt kwam direct met zijn auto om ons op weg te helpen, met duizend excuses voor de overlast. Toen konden we eindelijk Litchfield inrijden. We hebben de termietenheuvels bekeken, de Buley Rockhole, de Florence Falls, de Tolmer Falls en de bekende Wangi Falls. Daar zwem je zo onder de watervallen door.

We hebben bij de Wangi falls een boterhammetje gemaakt en een beetje sap gedronken. Al drink je hier de hele dag door, zo’n beetje 2,5 tot 3 liter water per dag. Daarna zijn we doorgereden naar Batchelor. Onderweg weer een enorme onweersbui, je kon de weg bijna niet meer zien. Daarom hebben we maar een cabine gehuurd om te slapen, met airco. We slapen nu op Rum Jungle Bungalows. Een schitterend en klein parkje.

Nb., Leuk om alle reacties te zien en te lezen als we toevallig weer een keer internet hebben, dank jullie wel en tot kiekus.

Hoi,

Een kort berichtje van de blogbeheerder.

Nadat Henny, Piet en Marcel in Darwin zijn aangekomen is ook het GPS (global position system) aangezet. Hierdoor zijn ze te volgen via Google maps of google earth. Gezien de manier waarop dit op de site moet komen kan dit wel eens haperen, maar tot nu toe gaat dat goed.

Wil je dus zien waar ze ongeveer zijn, klik dan links in het menu onder links op Google maps of Google earth.

VEEL PLEZIER

Marcel

Vanmorgen zijn we om kwart over vier plaatselijke tijd geland in Darwin. De vlucht duurde eigenlijk maar vier uur. 
De douane is hier zeer precies en streng, maar we hebben geen probleem gehad. Alleen de vraag of we ook schoenen in de koffer hadden en of die schoon waren dus geen blubber resten of iets dergelijks .
Maar alle pillen en dergelijke was geen enkel probleem. De vlucht werd verzorgd door Jetstream en dat merk je wel. Dat is de chartermaatschappij van Quantas en dus een echt vakantievliegtuig. Heel erg weinig beenruimte en veel proppen. Films om te kijken moest je huren enzovoort.

Met een pendelbus konden we naar het hotel en om zes uur kwamen we daar aan. We zitten nu even in een internetcafé. De temperatuur is ruim vijfendertig graden en de koperen ploert is ruimschoots aanwezig. Dat betekent dus dat het HEET is.  

We gaan zo lekker bij het zwembad van het hotel liggen om een beetje bij te komen van de reis. We hebben vooral veel water en bier gehaald om de dag door te komen. Morgen gaan we de auto ophalen en zoeken dan een camping in Darwin op. We kunnen dan maandagmorgen kijken wat we eventueel nodig hebben en dan begint het grote avontuur echt.

Ook hier lag een welkomstkaart van Marcel en Manja. Is wel hartstikke leuk als je post krijgt bij het inchecken. Hopelijk is de storm in het oosten van Nederland niet zo hevig geweest als men hier voorspelde en hebben jullie het allemaal een beetje droog gehouden en staat ons huis er nog als we terugkomen.

Vanmorgen na het ontbijt hebben we eerst de koffers ingepakt en in het hotel in bewaring gegeven. Daarna zijn we met een taxi naar de botanische tuin van Singapore gegaan. Het was niet koud, ongeveer 35 graden. Dus er is wel weer een paar liter water in gegaan.

We hadden de complete foto uitrusting bij ons voor de zekerheid. En dat is slepen in de zon hier. Maar het is een prachtig complex. Er was ook nog een aparte orchideeëntuin, daar moesten we wel entree betalen maar dat was de moeite waard. Veel zweten maar prachtig.

We zijn halfweg de middag met de taxi weer terug gegaan en hebben in de stad wat gegeten. Zowaar een eetgelegenheid waar je van een kaart kon kiezen wat je wilde hebben. Komt hier bijna niet voor. We weten nu ook waarom het autopark hier zo hypermodern is. Als een auto ouder is dan vijf jaar wordt hij zo hoog belast dat je voordeliger een nieuwe kunt kopen. Taxi’s mogen zeven jaar rondrijden.

Na het eten zijn we naar het hotel gegaan en hebben daar gewacht op onze taxi. Die was precies op tijd om ons naar het vliegveld te brengen. We hebben een stempel in ons paspoort gekregen voor goed gedrag en zijn dus al ingecheckt. We kunnen hier gratis een kwartier internetten dus dit bericht kon nog net even.

Nu nog wachten tot we kunnen boarden en dan hopen we in het vliegtuig een beetje te kunnen slapen. Als alles klopt landen we om kwart over vier in Darwin. Zodra we weer een mogelijkheid hebben horen jullie weer van ons.

Vannacht is er veel regen gevallen en er waren beste onweersbuien. Vanmorgen regende het dan ook nog toen we om kwart over zeven wakker werden. Zo vroeg? Jazeker, we wilden er vandaag een rustige dag van maken. Gistermiddag hebben we twee tours besproken, eerst gaan we naar Jurong birdpark en daarna naar Sentosa island.

Na het ontbijt werden we bij het hotel opgehaald door een kleine bus die ons naar een verzamelpunt bracht. Daar kwamen meer bussen aan en iedereen stapte in een grote bus die ons naar het vogelpark bracht. Dat is groot genoeg om daar een hele dag door te brengen. We hebben de tour gemaakt en het voordeel is wel dat je nergens aan hoeft te denken. Je bent op tijd voor het voeden en andere shows die worden opgevoerd. Wel erg mooi, jammer dat het nogal bewolkt was en dus ook een beetje te donker om mooie plaatjes te maken. Maar dat is toch nog wel redelijk gelukt hoor. Souvenirs kopen vergeet je echt niet want het park uit kom je alleen maar door de souvenirwinkel. Het is een erg mooi park en we hebben er zeker van genoten. Onderweg terug naar het hotel ging de zon weer schijnen dus over het weer hebben we toch geen klagen.

Na anderhalf uur stond de bus klaar voor de volgende tour naar Sentosa Island. Dat ligt eigenlijk in de haven van Singapore en is ook een uitje voor de plaatselijke bevolking. Dat was te merken want vanwege het Deepavali festival was iedereen vrij. Op het eiland was het dan ook erg druk maar het was wel mooi. Eerst hebben we wat plaatjes geschoten van Singapore vanaf de plek waar we in de kabelbaan stapten. Via de kabelbaan naar het eiland en daar was een museum over het ontstaan van de stad. Best interessant maar dat staat ook wel in alle boekjes. Maar de hoed van de man die alles op gang heeft gebracht staat Marcel wel goed.

Van dat museum zijn we naar Underwaterworld gegaan. Prachtig om die vissen om je heen te zien zwemmen, vooral die haaien met die scherpe tandjes. Ook roggen aaien is leuk, zeker als je ze een stukje vis voert. Dan willen ze het water wel uit komen.

Tot slot werden we met de bus naar South beach gebracht waar een show werd opgevoerd, Songs of the Sea. Dat was werkelijk een fantastisch spektakel. Een laser en lichtshow die werd geprojecteerd op  waterdruppels die omhoog gespoten werden. Prachtig om te zien en zeer goed gemaakt.

Na afloop werden we door de bus naar ons hotel gebracht en zijn we van de deur rechtstreks naar de bar gelopen en een biertje gedronken, dat was zeker verdiend bij de temperaturen hier.

Nu zitten we op de kamer en genieten nog van een biertje en een hapje. Morgenochtend de zaak eerst inpakken en dan gaan we misschien met de taxi naar de botanische tuin. We moeten om twaalf uur het hotel uit zijn en we worden om kwart over zeven pas opgehaald om naar het vliegveld te gaan. We moeten dus nog een paar uur stukslaan hier maar dat zal zeker gaan lukken.

Oh ja, het eten is hier fantastisch.

Vanmorgen werden we wakker gebeld door de mevrouw die ons gisteravond ook al een keer had opgebeld. Die is van het bedrijf wat ons van de luchthaven heeft opgehaald en die wil ons nog een paar dagtrips verkopen. Gelukkig belde ze precies op tijd, een half uur later en de ontbijtzaal was dicht geweest.

We zijn eerst net als gisteravond even door Little India geslenterd met zijn ontelbare en drukke winkeltjes en vele stoepjes op en af. Met de middag weer terug naar het hotel, Piet was zijn pillen vergeten en daarna een tentje opgezocht waar je even aanwees wat je op je bordje wilde en dan maar proeven wat het nou eigenlijk was. Alleen de rijst, dat kon je wel zien. Het eten is lekker maar een beetje aan de hete kant soms, qua kruiden dan. Daarna zijn we nog naar een Boedistische tempel gelopen, een moskee en een mooi park in de buurt van het hotel. Na een kleine pauze in het hotel zijn we naar Orchid road gelopen, de bekendste winkelstraat van Signapore. Inderdaad, wat een winkels, van spotgoedkoop tot zeer luxe. En overal waar je maar even kijkt meteen een gulle uitnodiging om binnen iets te kopen.

We hebben lekker in het restaurant van het hotel van een lopend buffet genoten en daarna nog even geld gepind en bier gehaald. We hebben tenslotte een koelkast op de kamer en dat scheelt behoorlijk in de prijs. Eten is niet duur, biertjes wel. Morgen gaan we twee tours doen en misschien kunnen we morgenavond weer meeliften met deze verbinding, en als het echt niet anders kan gaan we naar het internetcafe aan de overkant. Doei doei.

Nb, zie de plaajes op Dinkum.
ofwel, klik op deze link: dinkum.schwirtz.eu
of links bovenin op de foto!