We zijn niet naar de Gorges geweest omdat daar maar heel weinig water in staat en de tocht niet ver kan gaan, je ziet dus weinig en dat is een beetje jammer. We zijn direct gaan rijden en onderweg nog wat plaatjes gemaakt van een lege Stuart Highway, Henny heel vrolijk naar de camera zwaaien maar de Australier die langskwam stond meteen op de rem. Als je hier iets hebt of ze denken dat je om hulp zwaait stoppen ze direct om eventueel te helpen. Maar we reden vrolijk verder naar Mataranka, het favoriete plaatsje van Henny e onderweg verwonderden we ons eigenlijk over het grote aantal Belgen wat hier rondrijd. En inderdaad, het is een plaatsJE. Direct aan het begin van de bebouwing was een tankstation en daar hebben we de tank volgegooid uit een rokende pomp, de opmerking van de dame achter de kassa was alleen ‘Dont worry’ dus het was kennelijk normaal. Dan ga je afrekenen en ben je een half uurtje verder want de dame was al eens in Nederland geweest dus praat je even gezellig. Heel leuk en ontspannen. We zouden er ook een ontspanningsdag van maken want dat heb je nu en dan wel nodig. We zijn verder gereden om een cabin voor de nacht op te zoeken en toen we in de tweede versnelling zaten waren we Mataranka door. Maar een stuk verder ligt Mataranka Homestead Resort, een mooi park waar we een cabin hebben voor de nacht, heerlijke bedden en gekoeld. Het is hier toch gevoelsmatig veertig graden en erg vochtig. We drinken met ons drieën een kleine tien liter water per dag (over het bier praten we maar niet). Bij de camping is een warmwaterbron waar je heerlijk kunt vertoeven en waar duizenden vliegende honden in de bomen hangen, het lijken net kokosnoten maar die vliegen niet. Alleen als je dichtbij komt dan ruik je het verschil, die beesten stinken behoorlijk. Maar ze fungeren voor het bos als de bijen in Nederland voor de bloemen, ze drinken nectar en bevruchten dus de andere bomen.

We hebben vanmiddag ook weer lekker in de bron gelegen en toen we terugliepen naar de cabin stak er weer een Walibi over. Vanavond hebben we weer een heerlijk maaltijd genoten. We eten heel lux en dat doen we met drie man voor een euro of vijfendertig. Het is erg lekker klaargemaakt en het vlees steekt aan alle kanten over je bord heen. Gelukkig hebben we geen weegschaal bij ons. Morgen gaan we niet te laat weg en willen dan in twee dagen doorstomen naar Alice Springs. De kapotte spiegel kost ons toch wat extra tijd. Terug in de cabin hadden we nog iets uit de auto nodig dus Henny loopt daar naar toe in het donker. Komt er uit de open laadbak van de auto naast de onze ineens een rauwe stem. Henny stijf van schrik. Het was een Aboriginal die van zijn baas in de laadbak mocht slapen. Aardige man die nog even een praatje kwam maken met ons. Slecht te verstaan maar hum hum en zo doen wonderen.

Zondag 18-11. Henny en Piet hebben niet zo goed kunnen slapen omdat de airco nogal lawaaiig was en we konden er niet goed bij om hem uit te schakelen, dan moesten we op Marcel’s bed klimmen en die sliep zo lekker. Ook nu weer een enorme regen en onweersbui in de nacht maar goed, we zitten droog. Redelijk vroeg opgestaan, ontbijtje uit de auto en vertrokken naar het zuiden.

Bij Daily Waters zijn we er even af gegaan voor een kop koffie. Een hartstikke leuke pub waar van alles aan de muren hangt, van bh’s en slipjes in alle maten en uitvoeringen tot bankbiljetten uit elk denkbaar land. Heel leuk in de middle of nowhere.

Doorgereden en in Dunmarra hebben we gegeten, een bacon and eggs voor ons alle drie. Was lekker en meer dan genoeg. We hebben niet zo lang gezeten want we willen vandaag aankomen in Tennant Creek. We zijn nog een keer gestopt om water in te slaan, ook in een gat van niks en dan weten ze wel wat ze willen hebben. Drie flessen van anderhalve liter voor veertien dollar. Maar goed, zonder water kun je hier beslist niet. Je ziet onderweg een enorme verandering van landschap, van bomen veranderd het in lage begroeiing en soms een uitzicht tot in het oneindige. Je kunt soms de weg zien tot aan de horizon, in de spiegels ook de weg tot aan de horizon en op dat hele stuk zie je geen auto, laat staan een fietser, die zie je eigenlijk alleen maar in de plaatsjes. Ook zie je geen huizen of andere bebouwing. Wel veel doodgereden kangaroes en koeien langs de weg, meestal met een paar roofvogels die zich aan de resten tegoed doen. Soms denk daar woont iemand, je ziet een gebouwtje staan met wat zonnepanelen maar dat is de stroomvoorziening voor een repaeter of een radio heater. Dat zijn versterkers voor het telefoon en radioverkeer hier. Om vijf uur kwamen we aan in Tennant Creek en hebben een motel gevonden. We hebben in het restaurant gegeten. Stel je voor een bord van vijfendertig centimeter doorsnee. Daar ligt een stuk vlees op wat er net niet overheen steekt, daaronder ligt nog zo’n lap en daaronder de in de schil gekookte aardappelen en wat groente. Dat is echt buffelen hoor, dat krijg je zowat niet weg.

We gaan vroeg slapen en hopen morgen in Alice Springs weer een spiegel op de auto te krijgen en ook weer eens te kunnen internetten. Hier is wel internet maar de kaartjes met toegangscode waren uitverkocht.

Maandag 19-11. De tijd gaat erg snel. Piet had afgelopen nacht last van diarree maar verer alles goed hier in Down Under. De airco maakte nogal wat lawaai dus die hebben we uitgezet. We slapen toch wel al is het achtentwintig graden in de kamer. Het voelt zelfs aangenaam omdat de luchtvochtigheid toch al langzaam minder wordt. We zijn vroeg opgestaan want we willen vandaag in Alice Springs aankomen. We zijn om acht uur gaan rijden en met de drukte hier op de Stuart Highwaay schiet het ook lekker op. De eerste dertig kilometer hebben we geen auto gezien, zover als je voor en achteruit kunt kijken niet. We komen op dit stuk van de Stuart niet zo veel roadtrains tegen als op het eerste stuk. Wel wordt de vegetatie lanzaam maar zeker lager en minder massaal Je ziet steds meer droge rode aarde tussen de planten. Veel is er niet te zien tussen Tennant Creek en Alice Springs, eigenlijk alleen Devils Marbles. Maar daar kijk je dan ook je ogen uit. Niet te geloven dat deze enorme knikkers door erosie zijn gevormd. Prachtig om te zien. We hebben getankt en gegeten bij Ti-Tree roadhouse. Nou die maakt wel misbruik van de situatie. De diesel is daar VIJFENTWINTIG cent duurder dan we tot nu to hebben betaald. Maar het eten was goed. Vlak voordat je in Alice Springs aankomt ga je over de Steenbokskeerkring. Langs de weg staat een grote paal met en wereldbol er op en op d weg een streep, daar ga je de tropen uit en kom je in de drogere warmte. Jawel, warmte. Het blijft gewoon tussen de dertig e veertig graden maar de luchtvochtigheid is beduidend lager. Maar we blijven gewoon water drinken hoor en als we een kamer hebben opgezocht een biertje voor het eten en zo. Om een uur of drie waren we in Alice Springs en we hebben eerst en onderkomen geregeld, het Elkira motel. Grote kamer met twee kingsize bedden. Daarna zijn we naar Britz gereden. Het verhaal van de spiegel verteld en na veel bellen kwamen ze er achter dat de spiegel in ieder geval niet was waar hij zou moeten zijn. Maar de jongedame achter de balie maakte zich helemaal niet druk en ging verder bellen. Ze belde naar een bedrijf in de buurt en daar was het glas voor de spiegel op voorraad. Dat hebben ze opgehaald en het werd netjes voor ons gemonteerd. De band van het daktentje ging ook steeds los onderweg en dat is lastig. Nu was hij zelfs afgebroken dus we hebben het klittenband maar aan elkaar geknoopt. Je voelt je echt niet lekker als je langs de kant staat om die band vast te knopen en er komt een roadtrain met 130 km. Per uur langzeilen. Maar de band is er af geknipt en er zit nu en touw omheen. Het tentje zal er wel niet afwaaien. Gelukkig is de auto weer compleet en gaan we morgen zien of we de Mereenie Loop kunnen rijden richting Uluru of Ayers Rock.

Wees maar blij dat we allerlei capriolen uihalen met kabels, stoelen, tafels en nu zitten we ergenes in de tuin, maar jullie hebben weer iets te kijken en het blijft hier ook leuk hoor, vooral de route via google.

Nb, vanavond hebben we hier gegeten.