Voordat we het vergeten, iedereen prettige kerstdagen gewenst, ook iedereen van Karwei in Zutphen.

Vanmorgen waren we niet zo laat wakker en hebben een ontbijtje gemaakt. Er zat geen kikker in de plee dus dat viel weer mee. Er werd al vroeg op de deur geklopt en daar stond de eigenaar met een paar verse en warme scones. Best wel lekker hoor. We zijn naar Nelly Bay gereden en hebben daar snorkels en stingersuits gehuurd. Daarmee wilden we naar Arthur Bay gaan maar het pad daarheen was niet te vinden, dat liep zo de zee in. Dus zijn we doorgereden naar Florence Bay, iets verder op. Piet is daar de zee in gelopen en Henny en Marcel zijn verderop gaan snorkelen. Volgens de winkel moest je daar lopend het rif kunnen zien maar dat was niet zo. Maar het was er best mooi. Direct toen we het water in liepen zagen we al een stel pijlstaartroggen. Met de middag hebben we ons boterhammetje op gegeten, ja ja, soms maken we iets en nemen dat mee, en daarna is Piet terug gegaan naar het appartement want als je niet in het water kunt zijn is het ontiegelijk heet. Het was vandaag in de schaduw zesendertig graden en aan zee in niet echt veel schaduw. Maar Henny en Marcel zijn dus weer gaan snorkelen en Piet heeft een wandeling gemaakt naar een uitkijkpunt. Henny en Marcel hebben het pad naar Artur Bay gevonden. Notitie voor Hein van Masters of DownUnder op laptop, Hein, mail en vraag ernaar, erg interessant. Ze hadden de hele baai voor zichzelf en daar hebben ze het mooiste rif gezien van alles wat ze tot nu toe gezien hebben. Net zulke mooie kleuren als op de films die je soms ziet en erg afwisselend. Ontzettend mooi, rif met paarse en even verder hetzelfde soort rif met hel groenen randen. Ook wel vissen en zelfs een haai van meer dan een meter lang. Die liep als het ware met zijn achterpootjes over het rif. De eigenaar van het motel had ons verteld hoe je er moest komen en het was meer dan de moeite waard. Henny en Marcel zijn daar niet meer weggegaan. Ze werden alleen even gestoord door een motorboot waarvan de mensen een kwartiertje hebben gezwommen en die daarna meteen weer wegvoer. Ze hebben echt de hele middag alleen in die baai gesnorkeld en genoten van de pracht van het rif daar. Ze raken er maar niet over uitgepraat dus het was er ontzettend mooi. Piet heeft een wandeling gemaakt naar een uitzichtpunt hier in Picnic Bay. Het was een wandeling van zeshonderd meter volgens het bordje. Maar bij deze temperaturen is honderd meter al een heel eind. Maar goed, camera, water en koekjes mee en onderweg. Het was enorm zwaar maar zeer de moeite waard om te doen. Een uitzichtpunt hoog boven het eiland met een fantastisch uitzicht. Ik zou zeggen zie de plaatjes. Wel even meer dan een liter water gedronken op dat stukje, het gaat er harder uit dan dat je het er in laat lopen zeg. Maar goed, bij terugkomst een koele douche en een verdiend biertje, dan gaat het wel weer. Wat ons het meest verbaasd is dat het hele eiland zo rustig is, overal is nog plaats genoeg en nergens zie je veel mensen. Maar volgens de eigenaar gaat het morgen vollopen en wordt het dus echt druk hier. Maar dat bekijken wij dan vanaf de overzijde van het water, vanaf morgen slapen we een paar dagen in Townsville. En dan nog maar een paar dagen en vliegen we al weer terug. De tijd raast echt voorbij hoor.

Amber en Kimberly, nog een paar blaadjes van de kalender afscheuren en dan komen we weer terug. Was het kersttoneelstuk op school mooi? Hebben jullie mooie cadeaus gekregen van Sinterklaas? Of liggen er soms ook al een paar pakjes onder de kerstboom? Nou ja, we zijn erg nieuwsgierig en horen dat wel als we terug zijn.

Ik (Piet) werd vanmorgen wakker en was helemaal alleen in het appartement. Henny en Marcel waren al gaan zwemmen. Nou ja, je doet wat je anders ook doet, naar het toilet, koffie maken en dergelijk en dan ga je de koffie opdrinken. Toen zag ik een briefje liggen met de tekst er op ‘er zit een kikker in de wc pot, Henny’ Ik ben voor de zekerheid even gaan kijken maar nee hoor, geen kikker te zien. Die heeft dus kennelijk een erg onfrisse ervaring gehad voordat ie de pijp in of uit ging en zijn laatste gedachte zal wel ‘Shit’ zijn geweest. Maar dat kan in een appartement zoals we nu hebben. Een zitkamer / keuken voorzien van airco, joekel van een flatscreen ( niemand kijkt daar naar ), twee zitbanken, eettafel en alles wat daar bij hoort, twee slaapkamers voorzien van eigen airco, spiegelwand / kleerkast en in alle kamers ook nog een molentje aan het plafond. En dan buiten een eigen patio van tien bij twee en een halve meter, overdekt door palmbomen. Het is haast jammer dat we niet zoveel bij of in het appartement zijn. Het is namelijk een fantastisch mooi en rustig eiland. Er zijn heel veel baaien en strandjes en je ziet bijna niemand. Je hebt gerust een strandje voor jezelf hier. Er zit ook nog heel veel koraal hier in de baaien dus morgen gaan we een snorkeluitrusting huren en daar wat van bekijken. We hebben ook nogal wat zwarte kaketoes gezien en op de plaat gezet. Het is gezien het feit dat het hier vakantietijd is erg rustig. We hadden in Airlie Beach met nogal wat moeite de pont en de kamer geboekt maar dat was niet echt nodig blijkt hier. Er is zowat niemand. Maar dan hebben wij het lekker rustig toch. We hebben het hele eiland rondgereden zover als dat kan en de meeste baaien al gezien. Sommige liggen een heel stuk van de weg af en dan moet je een eind lopen. Met deze temperaturen is dat niet echt uitnodigend hoor. Je wordt van lopen natter dan van zwemmen. Maar een scooner vb in de pub en een goede maaltijd met nog een scooner of een flesje wijn maken elke dag weer goed en we slapen als ossen. Piet huurt morgen ook een uitrusting want het schijnt dat je de zee in kunt lopen en dan tot je middel in het water bij een rif staat. Maar dan moet je sowieso een pak aan hebben van lycra om niet in aanraking te komen met een stinger, dat zijn die kwallen die hier in veel vormen voorkomen met die tentakels van een meter aan alle kanten en die erg gemeen aan schijnen te voelen. Maar we zullen zien morgen.

Vanmorgen niet te laat opgestaan omdat we om twaalf uur in Townsville wilden zijn. Het is niet zo ver maar onderweg een kop koffie drinken dan schiet de tijd toch altijd weer op. Maar we waren om half twaalf in Townville en informeerden bij de veerpont en konden eigenlijk ook al eerder mee. Dat hebben we dan maar gedaan. We kwamen dus iets eerder aan dan men verwachtte maar we konden in het besproken appartement dus hebben alles uitgepakt en even de nodige boodschappen gedaan, was dat ook allemaal klaar. In de namiddag zijn we even naar het strand gelopen, daar hangt een net in zee om je te beschermen tegen de verschillende kwallen die hier voorkomen. Je hebt dan een stuk oceaan van vijftig bij vijftig meter waarin je redelelijk veilig zwemmen kunt volgens de borden. Daar zit overdag ook nog een strandwacht die azijn heeft dus wat kan je gebeuren. Daarna in de plaatselijke pub een biertje gescoord en later wat gaan eten. Er lopen hier een soort kleine struisvogels rond van een centimeter op dertig hoog die een geluid maken dat op dat van kippen lijkt. Die zijn niet echt schuw en komen vlak bij je als je zit te eten. Morgen gaan we het eiland verder verkennen.

We hebben het vandaag rustig aan gedaan en dat hadden we na twee dagen op het rif ook wel even nodig. We hebben wat boodschappen gehaald en hebben gekeken waar we morgen en de nachten tot de kerst door gaan brengen. Het is hier tenslotte ook vakantietijd. We hebben besloten om drie nachten door te brengen op Magnetic Island. Dat ligt voor de kust bij Townsville en moet erg mooi zijn. We hebben een hotel en de veerboot besproken en blijven daar dus tot de dag voor Kerstmis. Raar om overal die versieringen te zien terwijl het zo warm is. Misschien zien we nog een paar wilde dieren die we niet eerder gezien hebben daar op Magnetic Island. We zijn gaan afrekenen hier en kwamen aan de praat met de eigenaresse van de Arlie Beach Motor Lodge, een erg vriendelijke dame die Karen heet. We hadden haar om advies gevraagd over  de trips naar het rif en ze vroeg wat we er van vonden. Verder was ze het helemaal met ons eens dat de koffie in Australië niet echt om te drinken was. Wij vertelden dat we in Nederland koffie maken met een apparaat en hoe dat werkte. Ze begreep dat wel en kwam met haar apparaat op de proppen. Zo een waar je koffie in gooit en daar heet water op doet, vervolgens druk je zeef die er bij zit naar beneden waardoor het koffiedik onderin blijft en je de koffie er uit kunt schenken. We kregen het apparaat met de complimenten mee naar de kamer zodat we vanavond weer eens van een kop echte koffie kunnen genieten. En dat hebben we gedaan, een lekker bakkie en dat in DownUnder, niet te geloven. We gaan niet te laat slapen want morgen moeten we vroeg op. Niet dat we ver moeten rijden maar we moeten wel op tijd bij de veerpont zijn anders komen we niet over. We zitten nu op de pont naar Magnetic Island te wachten en zowaar, gratis internet computers en een gratis wireless verbinding, dus hier de laatste gegevens.

Karen, you are a perfect host, thank you very much. The coffee did feel us like home for a moment.

Vanmorgen nog vroeger opgestaan dan gistermorgen want de bus voor de trip van vandaag zou een half uur eerder komen. We werden netjes op tijd opgepikt door een grote bus. Dat is wel lachen hoor, zo’n joekel in de nauwe en steile straatjes hier. Het gaat soms met 23% omhoog en als je heuvel af gaat en dan weer omhoog krast de onderkant van de bus goed over het wegdek. Maar we werden netjes naar Shute Harbour gebracht waar de boot voor vandaag al klaar lag. Een joekel van een catamaran was het waar zeker tweehonderd vijftig mensen op konden. Twee overdekte dekken met airco en twee kleinere buitendekken. We hebben even binnen gezeten maar die Australiërs hebben die airco zo koud staan, dat is niet lekker meer. We zaten dus al gauw buiten in het zonnetje en de wind. Wind genoeg want die boot die ging als een speer door het water. Op de meter bij de kapitein stond 43 knots. Ik weet niet hoeveel kilometer per uur dat is maar wet hard hoor. Eerst legden we nog even aan bij twee vakantieparken die op een eiland lagen en toen ging het echt loos. Koffie met cake genoeg en dat pakte voor sommige mensen niet helemaal goed uit. Zodra je namelijk op open zee komt gaat ook een grote catamaran behoorlijk op de golven deinen, zo erg zelfs dat er verschillende mensen last kregen van zeeziekte. Maar er werden net als in een vliegtuig spuugzakjes uitgedeeld. Na ruim twee uur varen kwamen we aan bij een groot ponton dat vlak bij het rif ligt. Je kunt trouwens aan de kleur van het water precies zien waar dat is. Het water is er van hel tot donkergroen terwijl het zeewater zelf hier blauw is, ja echt blauw. Iedereen uitstappen en het ponton op waar kon worden gesnorkeld en via boten met glazen bodem of een soort onderwater kamer met glazen wanden om het rif en de vissen te bekijken. Duiken en met een helikopter rondvliegen kon ook wel maar daar moest extra voor in de buidel worden getast, en niet zuinig ook. Henny en Marcel zijn weer gaan snorkelen terwijl Piet op de boten en in de glazen kooi is geweest. Tussendoor was er weer een goed voorzien lunchbuffet waar we niet zuinig mee omgegaan zijn. Lekker en meer dan genoeg. En met al dat snorkelen zal het er toch zo weer af zijn hopen we. En zo niet kunnen we volgend jaar gezellig een nieuwe garderobe aanschaffen. Onder het ponton waar we op zaten zat een enorme vis, Groper genoemd, wel een meter lang en een halve meter doorsnee. Als je die vangt kun je zeker een jaar lang vis eten hoor. Het was erg mooi om te zien hoewel het rif gisteren mooier was. Het was duidelijk merkbaar dat hier drommen mensen komen die ook zonder morren even op het rif gaan staan en dus ook veel kapot maken. Als je weet dat het meeste rif maar 15 millimeter per jaar groeit kun je nagaan wat een schade er dan wordt aangericht door de enorme drommen die hier op het rif komen. En als je dan even voorbij een touwtje gaat omdat daar het rif veel mooier is wordt je direct terug gestuurd. Nee, wat dat betreft was de trip gisteren mooier, niet dat het rif mooier is maar snorkelaars hadden veel meer vrijheid om een veel groter stuk rif van het rif op hun gemak te bekijken. Ook het feit dat de trip gisteren niet zo massaal was gaf een veel beter gevoel. Vandaag was echt een strak geleide industrie. Maar we hebben toch genoten en alweer een weggooi camera volgeschoten met onder water plaatjes. Maar het was weer een bijzondere en enerverende dag, zoals eigenlijk alle dagen tot u toe. Wat dat betreft hebben we een fantastische vakantie, zoiets hebben Henny en Piet nog niet eerder meegemaakt. Elke dag weer andere en bijzondere indrukken, we weten vaak al niet meer waar iets is gebeurd. Maar goed, het verslag kan later geraadpleegd worden om de hiaten weer op te vullen en we hebben de foto’s nog. We hebben net besloten om als het kan nog een nacht hier in Airly Beach te blijven en morgen te zien of we alles weer een keer op het net kunnen zetten.

Vanmorgen vroeg opgestaan want we worden om acht uur opgehaald. Denk nu niet als je op Google Maps kijkt dat we de autobanden hard hebben opgepompt en het water op zijn gegaa, we hadden een boot tocht besproken. Dat klopte redelijk en we waren met een paar minuten in de haven waar de boot klaar lag en de koffie op ons wachtte. Eerst het hele verhaal wat je moet doen als de boot zinkt en als je overboord valt. Toen vertrokken we voor een tochtje van een uur op volle snelheid naar een eiland voor de kust. Onderweg veel eilandjes te zien die eigenlijk allemaal onbewoond zijn. Wel is er op de meeste eilandjes een bushcamping. We kwamen aan bij het eiland en werden met de sloep aan land gebracht. Je moest dus een paar meter door het water waden. Maar dan ben je ook op Tonque Bay op Whitesunday Island op een mooi strand in een diepblauwe zee. We moesten een kleine kilometer lopen en kwamen op een uitkijkpunt vanwaar je een fantastisch uitzicht had over zilverwitte strandjes overspoeld met diepblauw en groen water. Een prachtig gezicht hoor. De plaatjes die je maakt geven slechts een flauwe afspiegeling van de werkelijkheid, die is niet vast te leggen. Er was ook gelegenheid om naar dat strand te gaan en dat hebben we ook gedaan. Gelukkig hadden we een pak aan wat ons tegen de zeer giftige kwallen beschermde dus konden we ook zwemmen. Op het strand staan ook liters azijn om de eerste gevolgen van een eventuele steek van de kwallen te behandelen. Maar wordt je gestoken dan is een directe vlucht naar een ziekenhuis noodzakelijk dus je let echt wel op wat je doet. Het water is pislauw maar de omgeving is ongeëvenaard mooi. Verder zagen we daar pijlstaartroggen van ruim twee meter lang, en niet eentje maar een stuk of zes. Het meenemen van zand was verboden en we werden zelfs gevraagd om de schoenen af te spoelen, kunnen we ons voorstellen met de horden toeristen hier. Na een half uurtje moest iedereen weer terug want we moesten lunchen en dan door naar het rif. Wel lachen als iedereen zich in die lycra pakken staat te wurmen tegen de kwallen. Henny en Marcel zijn gaan snorkelen en Piet heeft het rif vanuit een bootje bekeken. Die kreeg een soort kijker die je op het water hield en je zag het koraal en de duizenden vissen onder je langs komen. Foto’s maken ging niet al te best, de zon op het water speelde Piet behoorlijk parten maar het was een ongelofelijk mooi gezicht. Zelfde probleem als het strand, je kunt het niet uitleggen zoals je het beleeft. Iemand die het heeft gezien zal het daar beslist mee eens zijn. Maar Marcel heeft plaatjes gemaakt met een onderwater weggooi camera en daar zaten toch nog wel een paar bruikbare tussen. Het leuke was dat de begeleiders nu en dan wat voer in het water gooiden en dan hadden de snorkelaars ineens honderden vissen om zich heen. Pracht gezicht. Ook kwamen er lerpen van vissen langs, zeg een meter lang en meer dan beendik. En die gaan dan rustig even op de kant liggen en kijken je even aan om uit te vinden wat daar nu weer zwemt. Maar na twee uur snorkelen was de pret over en moest iedereen de boot weer in. Vol gas terug naar de haven en snel de camera weggebracht om de plaatjes op cd te laten zetten. Na een uurtje was dat klaar en zagen we dat er best een paar leuke tussen zaten. Benieuwd of het morgen weer zo ongelofelijk mooi wordt.

We hebben rustig aan alles ingepakt en zijn op ons gemak onderweg gegaan. We waren net na de middag in Airly Beach en we hadden meteen een kamer in de Golden Chain hier ter plaatse. Daar hebben we vaak geslapen en meestal was het goed, dus we gaan er van uit dat het hier ook wel goed zal zijn. Helaas ontdekte Henny dat ze haar hoedje in het hotel in Mackay heeft laten liggen en dat vind ze erg jammer. We hebben nog even gebeld maar niets gevonden daar volgens de receptie. Dus maar op zoek naar een hoedje maar dat is voorlopig maar een petje geworden, ze hebben hier alleen maar grotere maten hoeden. We hebben meteen voor twee nachten geboekt want we willen sowieso het rif op en naar de Whitesundays. Na het middageten een beetje rond gelopen en boodschappen gedaan. We hebben tenslotte weer bestek en dergelijke dus we maken ons eigen ontbijtje wel klaar. Is toch nog goedkoper dan ontbijt in het hotel. We hebben meteen twee dagtochten geboekt naar het rif. Morgen gaan we met Mantaray naar een eiland op en Bounty strandje zwemmen en daarna een paar uur snorkelen op het rif, overmorgen gaan we met Fantasea een cruise maken naar het rif en kunnen dan vier uur snorkelen. Dat alles voorzien van koffie en theebuffet en halfweg d trip een lunch. We zijn dus erg nieuwsgierig wat de dag ons morgen brengt. Helaas geen internet dus zodra we iets vinden komt het weer op de blog.

Vanmorgen waren we vroeg wakker en zijn de stad ingereden voor een ontbijtje. Daarna meteen doorgereden naar Eungella National Park, dat was ongeveer vijfenzeventig kilometer. Onderweg op sommige punten adembenemend mooi uitzicht en hellingen van zeventien procent, maar dat is voor de auto geen probleem. Alleen drinkt ie dan wel zeventig liter per honderd kilometer. Maar de benzine is niet erg duur hier dus vooruit. Bij Broken River waar we de Platypus zouden kunnen zien was een bezoekerscentrum en een paar wandelpaden maar we hebben weinig uitleg gekregen, de man was druk met een bladblazer om de boel schoon te maken en wilde eigenlijk niets zeggen. Maar we hebben de wandelschoenen aangetrokken en zijn op pad gegaan. Maar een Platypus hebben we niet gezien, die waren alleen vroeg in de morgen en later op de middag te spotten. Maar er is een foto gemaakt van de plaats waar ze zouden moeten zijn. Verder nog een beetje rondgelopen maar een begin van de verschillende wandelingen hebben we niet gevonden. Alleen naar de uitkijkpunten waar die beesten in het water zitten. We hebben wel veel schildpadden en vissen gezien. We zijn terug gereden en mooie plaatjes geschoten op een uitzichtpunt, Sky Window geheten. Echt een enorm uitzicht en we konden redelijk ver kijken ook nog. Eungella is namelijk Aboriginal voor wolken die hier meestal zo laag hangen dat je niet veel zien kunt. Geluk gehad dus. Daarna verder gegaan naar Finch Hatton Gorge waar het erg druk was. Ja ja, ook Australie heeft vakantie nu. De weg er naar toe is al een avontuur op zichzelf, stukje asfalt, stukje gravel, stukje beek waar je doorheen moet en dat gaat zo een kilometer of drie door. Maar op een gegeven moment de auto langs de kant gezet en gaan lopen. Zit er onder een picknicktafel een joekel van een Goana van de etensresten te peuzelen. Dus de lens er maar weer op gezet en plaatjes schieten en Henny filmen. Ook zaten er weer verschillende vogels dus er was genoeg te zien. Nou, na een half uur lopen waren we bij de Gorge, een rotspartij waar een waterval in uitkomt en waar erg veel mensen aan het zwemmen waren. Ze doken zo van zeven meter naar beneden. Druk maar wel erg mooi om te zien en na een half uur lopen hier ben je best wel kapot hoor, zeker als het zo ‘stinky hot’ is als vandaag. Vijfendertig graden dus. Maar echt wel de moeite waard om te doen. Toen moesten we zien dat we wat te eten scoorden dus dat werd een ‘Beefpie’ bij een pompstation. Erg lekker, gehakt in een soort taartje van bladerdeeg. Ook nog even een stuwmeer bekeken en toen was het tijd om een biertje te gaan scoren, je zou anders dorst kunnen krijgen hier. Na een uurtje gepit te hebben, ja dat heb je met oudjes zoals minstens twee van ons, zijn we de stad ingereden om te gaan eten. Dit is de eerste plaats waar bijna alles dicht is op zondag maar we hebben wat gevonden. Dan ga je buiten zitten en moet je hard praten om boven het geluid van de duizenden vogels uit te komen. Ze zien er prachtig uit boven in die palmbomen maar zingen kunnen ze niet, alleen maar krijsen. Maar het blijft prachtig al die vliegende schilderijtjes in de bomen. Morgen gaan we weer noordelijker en willen we zien in Airly Beach terecht te komen.

We hebben weer lekker uitgeslapen en hebben zelf maar weer een ontbijtje gemaakt. Rustig aan alles ingepakt en daarna naar het centrum om te tanken en even naar het internetcafé. Het is tenslotte zaterdag en dan kijkt natuurlijk iedereen of er nieuws is te melden vanuit Down Under. Nou nee dus. We zijn rustige aan naar het noorden gereden en zijn terecht gekomen in Mackay. Onderweg ging er ineens een steeksleuteltje branden op het dashboard en moesten we toch maar in de gebruiksaanwijzing van de auto lezen wat dat nou weer te betekenen had. Dan zie je dat we in een bak rondkarren die meer dan 1600 kg weegt en waar een motor in ligt van bijna 4 liter die ruim 240 pk levert. En toch ongeveer 11 kilometer op een liter benzine rijden. Wij kunnen het dus. Maar goed, het steeksleuteltje betekende dat de auto over 500 km een servicebeurt nodig heeft. Dat is jammer want die krijgt ie niet, in ieder geval niet van ons. We hebben het hotel aan het strand in Yeppoon omgeruild voor een hotel aan het strand in Mackay dus, meer is er niet gebeurd. Hooguit vermeldenswaardig kan nog zijn dat we toen we deze auto pas hadden en op een kalme weg van het uitzicht genoten dit uitzicht plotseling een klein stukje minder werd. Een tegenligger knalde een steentje of zo tegen onze voorruit en ja hoor, natuurlijk een sterretje er in. Maar voor zover wij weten is ook dit weer volledig verzekerd. Maar we hebben het dus wel met de auto’s. Morgen willen we naar Eungella National Park gaan kijken of we daar ook de bekende Platypus kunnen vinden.

Vanmorgen lekker uitgeslapen, dat is weer eens iets anders dan vroeg uit de veren. En tenslotte zijn we op vakantie. We zijn vandaag eerst naar het winkelcentrum gegaan om postzegels te kopen, het is niet te geloven maar het begint toch tegen de kerst aan te lopen. Als iemand een kaartje krijgt met strafport, direct de post in Yeppoon verantwoordelijk stelen, die heeft gezegd hoeveel we er op moesten plakken. Daarna zijn we naar Cooberrie park geweest. Een soort kleine dierentuin waar allerlei dieren waren. Henny wilde toch een keer een koala zien en die waren er ook genoeg. Het was ook vlakbij ons hotel dus we dachten daar wagen we een dag aan. Verder waren er ook kangaroes, ezels, herten, varkens, emoes, kippen, kaketoes en nog meer soorten. De kangaroes waren zo aan mensen gewend dat ze uit de hand aten en zich lieten aaien. Moeder kangaroe vond het zelfs goed dat we de kleine die uit de buidel kwam kijken over zijn of haar bolletje aaiden. Ook de koala’s werden wakker toen de verzorger ze een paar takken eucalyptus bladeren bracht en lieten zich ook aaien. Verder heb je aan koala’s niets, ze slapen zowat de hele dag, en worden alleen wakker om te eten of te poepen. Dat we niet eentje in het wild hebben gezien klopt wel, ze zijn solitair en hebben een leefgebied van een hectare nodig dat ze verdedigen tot de dood, Dus ergens in een boom in een bos van een vierkante kilometer zit ergens één koala, die vind je dus nooit als je er met de auto langs rijd. Verder eten koala’s  alleen de toppen uit de eucalyptusboom omdat daar het meeste vocht in zit. Al het vocht dat ze nodig hebben halen ze uit de bladeren, ze drinken niet. Koala is ook Aboriginal taal voor NIET DRINKEN. We hebben een paar uur in het park rondgelopen en zijn toen weer terug gegaan naar ons hotel. We hebben nog een strandwandeling gemaakt e een beetje in de oceaan gezwommen en ook nog even in het zwembad achter onze kamer gepoedeld. Heerlijk rustig en ontspannen. Straks gaan we het dorp weer in om te eten en morgen gaan we weer een stuk naar het noorden. We zien nog wel hoe we rijden e waar we uitkomen.