We gingen gisteravond eten en toen werden we weer eens verrast. Wij hadden het kwart over zes dus de keuken zou open moeten zijn. Helaas waren we weer eens door een tijdzone heen en was het hier pas kwart over vijf. We moesten dus nog even honger lijden voor het zover was. Maar geen enkel probleem hoor. Een extra biertje van de tap gaat er met deze temperaturen grif in want het is weer WARM. En dan maak je gezellig even een praatje met de plaatselijke bevolking en de tijd vliegt. Marcel heeft een paar mensen uit de droom geholpen dat je in Nederland in elke winkel drugs kon kopen en Henny en ik hadden een gesprek over het ijs op de biertap wat je in Nederland niet ziet. Nou, een biertap zonder ijs is hier een slechte tap hoor. Toen we opstonden was het alweer mistig. We hebben alles maar weer ingepakt en zijn een ontbijtje gaan halen aan de overkant van de straat. Wij wilden alleen maar toast met boter en jam maar dat stond niet op de kaart. De dame achter de counter wilde dat wel maken en na enig denken werd er twee dollar per persoon aangeslagen. Als je brood en boter zelf haalt ben je zowat nog duurder uit. Na het ontbijtje vertrokken naar het Lamington National Park en in dat park ligt O’Reilly’s. Een prachtige weg er naar toe. Erg nauw en bochtig met hele stukken waar je elkaar niet kan passeren maar er was weinig verkeer. Alleen kwamen we de bakker tegen met zijn vrachtwagentje en even later nog een tankauto maar dat ging allemaal best. De verdampende regen die de afgelopen nacht is gevallen was schitterend om te zien. Grote flarden damp stegen vanuit de bomen omhoog. Na een klein uurtje waren we aan het einde van de weg op een grote parkeerplaats. Daar zagen we de eerste rosella’s al zitten en deze waren wel erg brutaal. En ja, Piet hoefde niet eens op de buik maar kon gewoon blijven staan. De vogeltjes poseerden bijna voor de lens. Maar eerst hebben we een wandeling gemaakt door het regenwoud hier. Schitterend en erg indrukwekkend. Het was zelfs mogelijk om via een plankier hoog tussen de bomen door te lopen. Het volgens Henny gevaarlijk rammelende en schommelende plankier kraakte veel te hard maar ze is toch meegegaan. Erg mooi, je keek op de toppen van de lagere bomen en dan zie je pas hoe groot die kruinen zijn. Er was ook een trap aangelegd naar twee bordesjes in een heel hoge boom. Marcel is omhoog geklommen en stond daar dus dertig meter boven de grond in de boomkruin. Op een gegeven moment hoorden we een groep mensen en wat denk je, ja hoor, een buslading Japanners die ook het regenwoud bezochten. Gelukkig reden ze net weg toen we weer terug kwamen bij de souvenirwinkel annex restaurant. Daar hebben we wat zaad gekocht om de vogels te voeren. En ook hier worden alle wilde vogels een beetje minder schuw als je ze maar geregeld voer geeft. Het was een fantastisch gezicht hoor. Een beetje zaad op je hand en echt tientallen vogels komen op je hoofd, hand, arm en schouder zitten. Niet echt natuurlijk, maar wel makkelijk om ze op de foto te krijgen. Op een gegeven moment kwam er een man die rozijnen bij zich had en daar kwamen weer andere vogels op af. De mannetjes daarvan waren zwart geel en de vrouwtjes grijs. Prachtig om te zien ook. Leuk gezicht als je ziet hoe de vogels elkaar wegjagen om iets voer te kunnen bemachtigen. Je moest wel opletten want ze gaan overal op zitten, je legt je camera op de bank en er zit zo een vogel  op. Kan toch behoorlijk lastig worden als het beest het opgegeten voer weer kwijt moet. Maar gelukkig is dat allemaal wel goed gegaan. We hadden wel van alles in de haren en op het t shirt maar dat gaat er wel weer uit. Na een kopje koffie zijn we weer terug gegaan en via Brisbane doorgereden naar Caboolture waar we nu lekker bij zitten te komen na een heerlijke maaltijd.