Toen we wakker werden vanmorgen was het een erg kleine wereld. Het was behoorlijk mistig hier. Het ontbijt zat bij de kamerprijs in dus wij maar om half negen naar beneden. Het duurde nog een klein kwartier maar daar ging de deur open en konden we ontbijten. Piet heeft eigenlijk alleen maar fruitsap en een beetje vers fruit gegeten omdat hij voor de tweede nacht achter elkaar het toilet nogal frequent met een bezoek moest vereren maar Henny en Marcel hadden een Engels ontbijt maar dat viel na een tijdje toch behoorlijk slecht. Misschien toch een beetje te vet geweest. In het eerste dorpje waar we langs kwamen wilden we eigenlijk even van de weg om naar een grote waterval te gaan kijken maar vanwege de mist zijn we maar doorgereden. Eerst naar Sydney en daar via een nieuwe snelweg richting noorden. Dat was een tolweg zagen we. Veel borden langs de weg dat er alleen elektronisch kan worden betaald via een kastje in de auto. Een ander bord dat het kastje nu moest piepen maar het bleef angstig stil in de auto. Maar goed, we zaten op die weg en konden er ook niet weer af. Maar aan het eind van de tolweg stond gewoon een hokje met een vriendelijke dame die graag twee dollar twintig wilde voor het gebruik van deze weg. We hebben ruimhartig betaald en gingen vrolijk verder via de Pacific highway. Het voordeel van het beroerde ontbijt was weer dat we tussen de middag eigenlijk niet gegeten hebben. Piet had een paar pillen genomen en die hielpen wel dus die heeft alleen wat fruitkoekjes gegeten en de rest had gewoon geen zin in eten. Maar we hebben toch vandaag ongeveer zeshonderd kilometer gereden en zitten nu in de Blue Dolphin in Nambucca Heads met uitzicht op de South Pacific Ocean. We hebben als huisdieren beneden ons drie Water Lizards en verder kevers van een centimeter of vijf. De krekels zingen hun lied en soms komen er een paar vogels overvliegen die hun aanwezigheid luid laten horen. We hebben toch weer lekker gegeten in het stadje en hebben even langs de oceaan gewandeld. Kortom, het is hier fantastisch. Ook opvallend is dat het in sommige plaatsen verplicht is om achteruit te parkeren en dan in een hoek van zestig graden. Raar gezicht om alle auto’s met hun neus naar de weg te zien staan. Van het verkeer kun je alleen maar zeggen dat het erg gedisciplineerd is. Vrijwel iedereen houdt zich aan de aangegeven snelheid of zelfs iets langzamer en dat rijd erg rustig. De cruisecontrole aantikken en je rijdt kilometers zonder gas of rem aan te raken. Maar goed, morgen proberen we weer een lange ruk te maken want we moeten zien dat we langzaam maar zeker naar het noorden komen.