Toen we vanmorgen opstonden en op de wekker keken werden we een klein beetje droevig. We zagen dat het 1 december was, dat betekent dus dat de laatste maand van onze vakantie is begonnen. Met de auto gisteren hebben we ook onze noodoproep ingeleverd. Dat apparaat kun je gebruiken als je in de middle of nowhere bent en pech krijgt en jezelf niet meer kunt helpen. We hadden wel veel bij ons, zelfs een drinkwatertank met veertig liter water dus we zouden het wel een poosje uitgehouden hebben. Maar als je dat apparaat aanzet en op de knop drukt rukken alle hulpdiensten uit, inclusief helikopter. Die knop druk je dus niet voor niets in want je kunt wel nagaan wat het dan gaat kosten. Maar we zitten nu in een meer bewoond gebied dus daar is altijd wel hulp bij de hand. Er stond een auto van een schilder in de weg maar we vroegen of hij iets verderop wilde parkeren en dat wilde Willem uit Amsterdam wel voor ons doen. We hebben alles in de auto geladen en gingen afrekenen bij het Adelaide Paringa motel. Nou dat viel wel even tegen. We kregen geen korting omdat we dat niet hadden gezegd bij het inschrijven en dat ook niet op de kortingskaart stond, verder kostte de garage twaalf dollar per nacht en ook dat was ons niet verteld terwijl we oordopjes moesten kopen vanwege het lawaai van de airco. Het was eigenlijk een bloody rip off. Maar goed, niet heen gaan dus als je daar bent. We zijn eerst naar Mount Lofty gereden vanwaar je een schitterend uitzicht hebt over Adelaide, Port Adelaide en de omgeving daarvan. Daarna hebben we nog een uitstapje gemaakt naar Hahndorf, een plaatsje waar veel Duitsers zijn neergestreken en waar je echte apfelstrudel kunt eten bij de koffie. Op een gegeven moment zong een dame een Sinterklaasliedje en Marcel begon ook te zingen van Sinterklaas Kapoentje. En ja hoor, een dame van Nederlandse ouders die een collega een Nederlands Sinterklaasliedje voorzong. Dat kennen ze niet in Australie. Maar in Hahndorf wel hoor, daar komt hij komende vrijdag aan. Daarna via Murray Bridge naar Mount Gambier, een lang stuk highway langs prachtige zoutmeren, duinen, verschillende soorten bomen en bloemen, je ziet eigenlijk van alles onderweg. Het meest opvallend is dat alles weer groen is en er gewoon gras groeit. Vlak voor Mount Gambier staat een windmolenpark langs de oceaan van kilometers lang en tientallen molens naast elkaar. Iets verderop reden we tot onze grote verrassing dwars door de dennenbossen heen. Wij dachten dat die hier niet voorkwamen maar ze zijn er wel. Veel verderop zagen we waarom. Daar zit de fabriek van Kimberley Clark, je weet wel van de papieren handdoeken enzovoort. Echt enorme dennenbossen, niet te geloven gewoon. Ook zagen we nog een paar zoutmeren die soms helemaal paars lijken. Hier zie je ook weer koeien, rode, zwarte en zowaar ook rood en zwartbonte melkkoeien. Ook veel schapen zie je onderweg. We zitten nu in het Southgate hotel van Best Western. Vrij lux met een groot zwembad maar daar hebben we meestal geen tijd voor. Na het eten zijn we nog even naar Umpherston Sinkhole of The Sunken Garden gereden waar veel opossums zitten. Als het donker wordt komen die te voorschijn en ze zijn gek op druiven. Die hadden we niet bij ons maar een aardige man gaf Henny een hele tros. Nou, die willen ze wel hebben al zijn ze zeer kieskeurig. Heel leuke diertjes die zich zelfs laten aaien als je ze rustig benaderd. Prachtig om te zien hoe ze zitten te peuzelen van de druiven en hoe een moeder met haar jong op de rug rondloopt. Vanavond maar geen internet want ze vragen hier twaalf dollar voor vierentwintig uur maar we zouden maar een half uurtje gebruiken. Dat vinden we toch een beetje flessentrekkerij dus morgen een nieuwe poging.

Ps. Linda, (en Sebas) van harte gefeliciteerd met jullie zoon.