woensdag

We hebben lekker uitgeslapen en zijn om half negen Broken Hill ingereden om bij Subway’s een lekker vers broodje te scoren. Daarna hebben we nog een beetje rondgekeken en wat plaatjes gemaakt in Boken Hill. Als iemand denkt dat dit plaatsje ook maar enigszins lijkt op de plaats waar de serie over de flying doctors is opgenomen, nou dat is dus absoluut niet zo. Het is een plaats waar ongeveer dertigduizend mensen wonen die voornamelijk leven van de zink, lood en zilvermijnen en de toeristenindustrie. Terwijl de tank werd volgegooid vroeg ik de man die dat deed hoeveel regen er de vorige avond was gevallen. Er was in een klein uur iets meer dan vijftig millimeter gevallen. Geen wonder dat alles blank stond. Met een volle tank zijn we richting Mildura vertrokken. Onderweg kwam je op allerlei plaatsen water tegen waar het tot nu toe altijd kurkdroog geweest was, raar gezicht ineens. Maar na een tijdje werd alles weer zoals we tot nu toe hadden gezien. Droog en stoffig. Eerst werd het weer kaal en dor maar na een versnapering in een roadhouse onderweg begon het een beetje groener te worden. Onderweg zag je erg veel graanvelden en er liepen langs de weg wat geiten en koeien te grazen. Er staat gewoon een bordje let op grazend vee en dan moet je dus maar uitkijken. Plotseling zagen we een enorme plas water en wij dachten dat het een meer was. Het bleek de Murrey River te zijn. Ineens alle droogte weg en een groene weelde met plotseling verschillende bloeiende bomen en struiken. Wat een kleurenpracht om te zien na  het dorre en droge wat we tot nu hebben gezien. Het gekke is dat we vlak voor Mildura nog naar de Perry dunes zijn geweest. Zandduinen van geel zand, droog en dor. En slechts een paar kilometer verder is het weelderig groen. Een enorme tegenstelling dus. En dan ga je over een smalle oude brug de Murrey River over en rij je midden tussen de sinaasappelbomen en druiven. We hebben maar weer een motel gezocht van de Golden Change keten en konden eindelijk de kleding weer eens wassen. Dat was wel nodig hoor met al dat zweten. Nu de Teva’s nog reukvrij zien te krijgen. Vanmiddag even lekker in het zwembad gelegen en boodschappen gedaan. Raar hoor, overal kerstversiering met deze temperaturen. Toen we na het eten terug liepen naar onze kamer was de vrouw van de receptie met een slang het gras en de palmboompjes aan het besproeien. Ze zei zelf dat het vanavond zou gaan regenen maar ze sproeide vrolijk lachend door. Het regent nu ook weer maar niet zo erg hard als gisteravond, wel weerlicht en donder er bij. Marcel is stomverbaasd, dat heeft hij nog nooit meegemaakt hier, zoveel regen. Maar het koelt wel lekker af en je ziet de plaatselijke mensen gewoon opgelucht kijken, eindelijk een bui regen.

Donderdag

Na een rustig en uitgebreid ontbijt in de door palmen omzoomde ontbijtzaal hebben we de tank maar weer eens volgegooid en zijn vertrokken richting Adelaide. We hebben gistermiddag een paar appels gekocht om iets te knagen te hebben onderweg. Maar ja, je gaat de grens over naar South Australia en daar mag je ze weer inleveren. Een echte grenscontrole maar alleen op groente, fruit en zaden. Weer een hele verandering van het landschap en de begroeiing en zelfs een bordje dat waarschuwde voor koala’s, maar daar hebben we er niet een van gezien. Wel weer schapen en geiten, uitgestrekte graanvelden en wijngaarden. En uitgestrekt is hier ook echt uitgestrekt hoor, zover je kunt zien, soms een combinatie van beide. Maar zodra je bij de Murrey River komt is het groen en zie je weer de mooiste bloemen en planten. Wat wij in Nederland in de vensterbank zetten zie je hier in het wild groeien. We kwamen onder andere langs de grootste wijnproducent van Australie.  We zijn ook nog een stukje omgereden via Barossa Valley en dat is een prachtige streek hoor. Nou, daar staan pas een paar tanks vol, echt honderden op rij. Na een brug over de Murray kwamen we nog een paar pelikanen tegen en een kaketoe die de kuif vooruit had staan. Indrukwekkend gezicht. Onderweg hebben we een hotel besproken midden in Adelaide maar het leek er eerst op dat we de auto niet konden parkeren. W vertelden de man van de receptie dat die twee en een halve meter hoog was maar dat begreep hij niet helemaal. We zijn naar de garage gelopen waar de auto moest staan en het kon wel. Dus wij de auto opgehaald om de bagage naar boven te brengen. Toen de beste man de auto zag begreep hij het probleem pas. Morgenochtend lopen we eerst vijftig meter verder de straat in en halen daar de andere auto op, daarna gaan we de grote zuipbak terugbrengen en de bagage opnieuw inpakken. Zaterdag gaan we dan verder. We gaan morgen even bekijken hoe we verder gaan.